Biyografi Ara!
Binlerce biyografi keşfedilmeyi bekliyor
Randolph Hearst
bulvar gazeteciliğinin babası
Sayfayı paylaş
İlgili Kategoriler
Randolph Hearst
Amerikalı yayıncı
1863’te San Fransisco’da doğdu. Joseph Pulitzer ile birlikte, bulvar gazeteciliğinin babası sayılmaktadır. 20'li yıllardan beri ABD'nin basın olayına egemen olanlar arasında yer alan Hearst, kendine tutkulu bir koleksiyoncu olarak da isim yaptı.
Hearst, altın arayıcılığından maden sahipliğine, senatörlüğe ve yayıncılığa kadar yükselmeyi başaran George Hears'ün oğlu olarak San Francisco'da dünyaya geldi. Liseyi bitirdikten sonra 19 yaşındaki genç, üç yıl Harvard Üniversitesi'nde eğitim gördü ve bu arada sömestre tatillerinde değişik gazetelerde staj yaptı.1885'te babasının gazetesi olan "Daily Examiner"de işe başlamak üzere üniversite tahsilini yarıda bıraktı (gazetenin başına 1887'de geçti). Genç yayıncı Hearst, ilk yılında tirajı iki katına çıkartmayı başardı. Önündeki büyük örneği Joseph Pulitzer'in New York'ta çıkan "The World" (Dünya) gazetesi gibi, o da yurttaş kampanyaları ve skandal öyküleri gibi sansasyonlara yer verdi gazetesinde. Babasından kendisine miras kalan madenleri 1895'te satıp New York gazetesi "Morning Journal"ı (Sabah Gazetesi)satın aldı. "The World" gazetesiyle aralarında başlayan tiraj kavgası Amerikan gazetecilik tarihinde yeni bir dönem başlattı. 1896'da "Evening Journal" (Akşam Gazetesi) gazetesini de satın alınca, Hearst şiddet ile suçun pazarlanmasındaki öncülüğü üstlenmiş oldu. Ayrıca ödediği olağandışı maaşlarla ve rakip firmaların elemanlarını kendi şirketine kazandırmakla, mükemmel bir yazı işlerine sahip oldu. Pulitzer'in Richard F. Outcault adlı ressamını angaje etmesi tam bir sansasyon yarattı (Outcault, çizgi roman tiplemesi, Yellow Kid ile basın tarihinde ilk kez renkli basan "World" gazetesinin tirajını 1896'dan o güne sürekli artmıştı). Pulitzer bunun ardından yeni bir Yellow Kid ressamını işe alıp da her iki gazete de bu tipi sununca, sansasyon gazeteciliğinin bu yeni biçimini nitelemek üzere "Yellow Press" (Sarı Basın) adı yerleşti. Gazeteler arasındaki tiraj kavgası, Küba'nın, İspanya'nın sömürge gücüne isyan etmesiyle (1895'ten başlayarak) doruk noktasına ulaştı. Hearst'ün ve Pulitzer'in yayınları, kamuoyunu aylarca İspanyolların yaptıkları vahşetin öyküleriyle doldurarak, isyanın kızışmasında ve Amerika'nın 1898'de savaşa girmesinde etken oldular. Hearst, Küba haberlerini iletecek muhabir gazetecilerden özel bir ekip kurdu ve sonunda kendisi de bu buhranlı bölgeye gitti. Dört ay süren savaş boyunca, kimi zaman günde birkaç özel baskı da yapan "Journal"ın tirajı bir milyona ulaştı. Yeni yüzyıla girdikten sonra, Hearst, ülke çapında bir gazete zinciri kurdu.
American" adlı Şikago Akşam gazetesini (1900) ve Boston'daki "Examiner" ile Los Angeles'in "Examiner" (her ikisi de 1904) gazetelerini satın aldı. Demokrat Parti'nin ısrarı üzerine, 39 yaşındaki Hearst, aynca politikada bir kariyer yapmayı denedi. 1902'den sonra Manhattan temsilcisi olarak beş yıl Amerikan Temsilciler Meclisinde yer aldı. Ne var ki, 1904 seçimlerinde Demokratların başkanlık adayı olarak başarılı olamadığı gibi, New York belediye başkanlığı seçimlerinde (1905) ve New York valilik adaylığında da bir sonuç alamadı. Hearst 1910 yılında, UPI Ajansının öncüsü olan InternadonalNews Service (Uluslararası Haberler Servisi) adlı kendi haber ajansını kurdu. 52 yaşına geldiğinde denetimi altında bulunan dört basın şirketini sonradan King Features Syndicate adı altında birleştirdi. 20'li yılların en parlak dönemlerinde Hearst, yayınlarının ABD'de 13.2 milyon baskısı satılmaktaydı ki bununla Amerikan nüfusunun nerdeyse üçte birine ulaşıyordu. Aralarında "Cosmopolitan"ında bulunduğu çok sayıda dergi, bir haftalık haber filmi, birkaç radyo istasyonu ve bir film şirketi işletmesini tamamlamaktaydı.
Hearst, 30'lu yıllarda Kaliforniya'daki malikanesinde, kendisini dünyanın her yerinden topladığı, özellikle devasa tablo, antika ve orijinal obje koleksiyonuna adayan mutlak bir baba figürü olarak günlerini geçirdi. Gazetelerinde SSCB polit-kasına karşı giderek daha kuvvetli polemiklerde bulundu ve 1941'e kadar ABD'nin İkinci Dünya Savaşı'na katılmasına şiddetle karşı çıktı. Aynı yıl içinde Orson Welles'in Citizen Kune (Yurttaş Kane) adlı filmi sinemalarda vizyona girince, gazeteleri RKO film şirketini boykot etmeye başladılar. Bunun nedeni, Hearst'ün filmdeki baş figürü, pek de haksız olmayarak, kendi kariyerinin deforme edilmiş, aynadaki aksi olarak görmesiydi. 1951 yılında 88 yaşında Beverly Hills'de öldü.
HAKKINDA YAZILANLAR
Boyalı Basının Mucidi Randolph Hearst
İsmail Şen
İstanbul Ticaret 23 Eylül 2011
Tam adı William Randolph Hearst… 1863’te San Fransisco’da doğan Hearst, California’da milyonerlerin mekanı Beverly Hills’te 1951 yılında ölünceye dek, Amerikan ve Dünya medyasını dönüştüren işlere imza attı.
Bir altın madeni sahibi ve Senatör olan George Hearst’ün tek oğlu, gazete ve dergilerinde öyle bir yayın politikası uyguladı ki, bazılarına göre, bir anlamda gazeteciliğin nasıl yapılmaması gerektiğini göstererek, “ilkeli” gazeteciliğin kurallarının oluşmasına yardımcı oldu.
Gazetelerinde bol ve renkli fotoğraf kullanılıyor, vahşet ve suç haberlerini öne çıkarılıyor, bilimsel konularda bilim dışı ve olay yaratan makaleler yayınlanıyordu. Tabii tüm bunlar çarpıcı başlıklar ve kavgacı bir tutumla yansıtılıyordu.
Babasının siyasi nedenlerle satın aldığı, zor durumdaki Examiner gazetesini kısa sürede kâra geçirdikten sonra 1895’de New York basın piyasasına girdi. Bağımsız gazete Morning Journal’ı satın aldı. Gazetenin yazı kadrosunu geliştirdi. Modern çizgiromanın yaratıcısı sayılan Richard F. Outcault ile anlaştı. Daha sonra adı New York Journal – Amerikan olacak gazete, spekülatif haber ve fotoğrafları, kavgacı tutumu ve 1 cente kadar düşürülen fiyatıyla benzeri görülmemiş satış rakamlarına ulaştı.
Gerçekleştirdiği yayınlarla İspanya ile ABD arasında savaşa neden olduğu ve bunu sadece gazete satışlarını artırmak için yaptığına o dönemde yaygın olarak inanılırdı. Başkan McKinley’in öldürülmesinden beş ay önce, başka çare kalmadığında siyasal suikastların mubah olabileceğini belirten bir yazı yazdı. Bu nedenle McKinley’in yerine geçen Theodore Roosevelt ilk resmi mesajında isim vermeden Hearst’ü suçladı.
ABD’nin Birinci Dünya Savaşı’na girmesine karşı çıktı. Almanya yanlısı ve ABD’nin içe kapanmasını savunan yayınlar dolayısıyla İngiltere ve Fransa, Hearst muhabirlerinin savaş sırasındaki iletişimini engellemeye çalıştı.
1925 yılında ABD’nin her köşesinde William Randolph Hearst’ün kurduğu veya ele geçirdiği, tirajı 2 milyonu bulan 40 civarında gazete ve dergi vardı.
Roman yayıncılığı ve sinema yapımcılığında da başarılı oldu.
San Simeon’da yaptırdığı görkemli şatosunu döşetmek için çok sayıda antika ve sanat ürünü satın alması ve 1930’ların ekonomik durumu Hearst’ün zor günler yaşamasına neden oldu. Bazı gazeteleri elinden çıkardı ama İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra yine toparlandı.
1900’lerin ilk on yılında aktif olarak yapmayı denediği politikaya diğer dönemlerde doğrudan katılmadı.
Gerçek anlamda ilk medya imparatoru Hearst’ün çeşitli biyografileri yayınlandı. Orson Welles’in Yurttaş Kane adlı filminin kahramanı Charles Foster Kane büyük ölçüde Hearst’ü yansıtır.
Amerikalı yayıncı
1863’te San Fransisco’da doğdu. Joseph Pulitzer ile birlikte, bulvar gazeteciliğinin babası sayılmaktadır. 20'li yıllardan beri ABD'nin basın olayına egemen olanlar arasında yer alan Hearst, kendine tutkulu bir koleksiyoncu olarak da isim yaptı.
Hearst, altın arayıcılığından maden sahipliğine, senatörlüğe ve yayıncılığa kadar yükselmeyi başaran George Hears'ün oğlu olarak San Francisco'da dünyaya geldi. Liseyi bitirdikten sonra 19 yaşındaki genç, üç yıl Harvard Üniversitesi'nde eğitim gördü ve bu arada sömestre tatillerinde değişik gazetelerde staj yaptı.1885'te babasının gazetesi olan "Daily Examiner"de işe başlamak üzere üniversite tahsilini yarıda bıraktı (gazetenin başına 1887'de geçti). Genç yayıncı Hearst, ilk yılında tirajı iki katına çıkartmayı başardı. Önündeki büyük örneği Joseph Pulitzer'in New York'ta çıkan "The World" (Dünya) gazetesi gibi, o da yurttaş kampanyaları ve skandal öyküleri gibi sansasyonlara yer verdi gazetesinde. Babasından kendisine miras kalan madenleri 1895'te satıp New York gazetesi "Morning Journal"ı (Sabah Gazetesi)satın aldı. "The World" gazetesiyle aralarında başlayan tiraj kavgası Amerikan gazetecilik tarihinde yeni bir dönem başlattı. 1896'da "Evening Journal" (Akşam Gazetesi) gazetesini de satın alınca, Hearst şiddet ile suçun pazarlanmasındaki öncülüğü üstlenmiş oldu. Ayrıca ödediği olağandışı maaşlarla ve rakip firmaların elemanlarını kendi şirketine kazandırmakla, mükemmel bir yazı işlerine sahip oldu. Pulitzer'in Richard F. Outcault adlı ressamını angaje etmesi tam bir sansasyon yarattı (Outcault, çizgi roman tiplemesi, Yellow Kid ile basın tarihinde ilk kez renkli basan "World" gazetesinin tirajını 1896'dan o güne sürekli artmıştı). Pulitzer bunun ardından yeni bir Yellow Kid ressamını işe alıp da her iki gazete de bu tipi sununca, sansasyon gazeteciliğinin bu yeni biçimini nitelemek üzere "Yellow Press" (Sarı Basın) adı yerleşti. Gazeteler arasındaki tiraj kavgası, Küba'nın, İspanya'nın sömürge gücüne isyan etmesiyle (1895'ten başlayarak) doruk noktasına ulaştı. Hearst'ün ve Pulitzer'in yayınları, kamuoyunu aylarca İspanyolların yaptıkları vahşetin öyküleriyle doldurarak, isyanın kızışmasında ve Amerika'nın 1898'de savaşa girmesinde etken oldular. Hearst, Küba haberlerini iletecek muhabir gazetecilerden özel bir ekip kurdu ve sonunda kendisi de bu buhranlı bölgeye gitti. Dört ay süren savaş boyunca, kimi zaman günde birkaç özel baskı da yapan "Journal"ın tirajı bir milyona ulaştı. Yeni yüzyıla girdikten sonra, Hearst, ülke çapında bir gazete zinciri kurdu.
American" adlı Şikago Akşam gazetesini (1900) ve Boston'daki "Examiner" ile Los Angeles'in "Examiner" (her ikisi de 1904) gazetelerini satın aldı. Demokrat Parti'nin ısrarı üzerine, 39 yaşındaki Hearst, aynca politikada bir kariyer yapmayı denedi. 1902'den sonra Manhattan temsilcisi olarak beş yıl Amerikan Temsilciler Meclisinde yer aldı. Ne var ki, 1904 seçimlerinde Demokratların başkanlık adayı olarak başarılı olamadığı gibi, New York belediye başkanlığı seçimlerinde (1905) ve New York valilik adaylığında da bir sonuç alamadı. Hearst 1910 yılında, UPI Ajansının öncüsü olan InternadonalNews Service (Uluslararası Haberler Servisi) adlı kendi haber ajansını kurdu. 52 yaşına geldiğinde denetimi altında bulunan dört basın şirketini sonradan King Features Syndicate adı altında birleştirdi. 20'li yılların en parlak dönemlerinde Hearst, yayınlarının ABD'de 13.2 milyon baskısı satılmaktaydı ki bununla Amerikan nüfusunun nerdeyse üçte birine ulaşıyordu. Aralarında "Cosmopolitan"ında bulunduğu çok sayıda dergi, bir haftalık haber filmi, birkaç radyo istasyonu ve bir film şirketi işletmesini tamamlamaktaydı.
Hearst, 30'lu yıllarda Kaliforniya'daki malikanesinde, kendisini dünyanın her yerinden topladığı, özellikle devasa tablo, antika ve orijinal obje koleksiyonuna adayan mutlak bir baba figürü olarak günlerini geçirdi. Gazetelerinde SSCB polit-kasına karşı giderek daha kuvvetli polemiklerde bulundu ve 1941'e kadar ABD'nin İkinci Dünya Savaşı'na katılmasına şiddetle karşı çıktı. Aynı yıl içinde Orson Welles'in Citizen Kune (Yurttaş Kane) adlı filmi sinemalarda vizyona girince, gazeteleri RKO film şirketini boykot etmeye başladılar. Bunun nedeni, Hearst'ün filmdeki baş figürü, pek de haksız olmayarak, kendi kariyerinin deforme edilmiş, aynadaki aksi olarak görmesiydi. 1951 yılında 88 yaşında Beverly Hills'de öldü.
HAKKINDA YAZILANLAR
Boyalı Basının Mucidi Randolph Hearst
İsmail Şen
İstanbul Ticaret 23 Eylül 2011
Tam adı William Randolph Hearst… 1863’te San Fransisco’da doğan Hearst, California’da milyonerlerin mekanı Beverly Hills’te 1951 yılında ölünceye dek, Amerikan ve Dünya medyasını dönüştüren işlere imza attı.
Bir altın madeni sahibi ve Senatör olan George Hearst’ün tek oğlu, gazete ve dergilerinde öyle bir yayın politikası uyguladı ki, bazılarına göre, bir anlamda gazeteciliğin nasıl yapılmaması gerektiğini göstererek, “ilkeli” gazeteciliğin kurallarının oluşmasına yardımcı oldu.
Gazetelerinde bol ve renkli fotoğraf kullanılıyor, vahşet ve suç haberlerini öne çıkarılıyor, bilimsel konularda bilim dışı ve olay yaratan makaleler yayınlanıyordu. Tabii tüm bunlar çarpıcı başlıklar ve kavgacı bir tutumla yansıtılıyordu.
Babasının siyasi nedenlerle satın aldığı, zor durumdaki Examiner gazetesini kısa sürede kâra geçirdikten sonra 1895’de New York basın piyasasına girdi. Bağımsız gazete Morning Journal’ı satın aldı. Gazetenin yazı kadrosunu geliştirdi. Modern çizgiromanın yaratıcısı sayılan Richard F. Outcault ile anlaştı. Daha sonra adı New York Journal – Amerikan olacak gazete, spekülatif haber ve fotoğrafları, kavgacı tutumu ve 1 cente kadar düşürülen fiyatıyla benzeri görülmemiş satış rakamlarına ulaştı.
Gerçekleştirdiği yayınlarla İspanya ile ABD arasında savaşa neden olduğu ve bunu sadece gazete satışlarını artırmak için yaptığına o dönemde yaygın olarak inanılırdı. Başkan McKinley’in öldürülmesinden beş ay önce, başka çare kalmadığında siyasal suikastların mubah olabileceğini belirten bir yazı yazdı. Bu nedenle McKinley’in yerine geçen Theodore Roosevelt ilk resmi mesajında isim vermeden Hearst’ü suçladı.
ABD’nin Birinci Dünya Savaşı’na girmesine karşı çıktı. Almanya yanlısı ve ABD’nin içe kapanmasını savunan yayınlar dolayısıyla İngiltere ve Fransa, Hearst muhabirlerinin savaş sırasındaki iletişimini engellemeye çalıştı.
1925 yılında ABD’nin her köşesinde William Randolph Hearst’ün kurduğu veya ele geçirdiği, tirajı 2 milyonu bulan 40 civarında gazete ve dergi vardı.
Roman yayıncılığı ve sinema yapımcılığında da başarılı oldu.
San Simeon’da yaptırdığı görkemli şatosunu döşetmek için çok sayıda antika ve sanat ürünü satın alması ve 1930’ların ekonomik durumu Hearst’ün zor günler yaşamasına neden oldu. Bazı gazeteleri elinden çıkardı ama İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra yine toparlandı.
1900’lerin ilk on yılında aktif olarak yapmayı denediği politikaya diğer dönemlerde doğrudan katılmadı.
Gerçek anlamda ilk medya imparatoru Hearst’ün çeşitli biyografileri yayınlandı. Orson Welles’in Yurttaş Kane adlı filminin kahramanı Charles Foster Kane büyük ölçüde Hearst’ü yansıtır.