Biyografi Ara!
Binlerce biyografi keşfedilmeyi bekliyor
Hazreti Ali
sahabe, halife
Sayfayı paylaş
Hazreti Ali
sahabe
İslam Halifelerinin Dördüncüsü
Hazreti Muhammet’in amcası Ebu Talib’in dördüncü oğlu. Dört Büyük Halife’nin ve Aşere-i Mübeşşere’nin dördüncüsü. Resulullah’ın (sallallahu aleyhi ve selem) damadı idi. Ehli beytin birincisi idi. Allah’ın Arslanı olarak adlandırıldı. Çeşitli hadislerde övüldü. Ehli sünnetin gözbebeğidir. Evliyanın reisidir. Bir çok kerametleri vardır.
Hicretten 23 yıl önce Mekke’de doğdu. Annesi, Fatıma binti Esed bin Haşim idi. On yaşındayken, Hazreti Muhammet’e peygamberliğin bildirilmesinin (bi'setin) ikinci günü imana geldi. Yürüyerek hicret edip, ayakları şişti. Bütün gazalarda arslan gibi savaştı ve çok yara aldı. Uhut’ta on altı yerinden yaralandı. Tebük Savaşı’nda, Medine’de muhafız olarak bırakıldı. Ayeti kerime ile övüldü. İlk üç halifeye de bi'at etti, seve seve tasdik etti. Her üçüne de çok yardım etti. 35 yılında halife oldu. 36 yılındaki Cemel Vak'asında Hazreti Aişe’yi esir alınca ona çok hürmet etti. Onu kendi askeri arasında bulunan Muhammed bin Ebi Bekr ile Medine’ye gönderdi. 37 de Sıffin denilen yerde Hazreti Muaviye’nin askeri ile yüz günde doksan kere meydan savaşı yaptı. Askerinden yirmibeşbin, karşı taraftan kırkbeşbin kişi şehit oldu. Karşı tarafın sulh teklifini kabul edince, ordusundan yedi bin kişi ayrıldı. Bunlara harici denildi. Halit bin Zeyd’i, bunlara nasihat için gönderdi ise de, faydası olmadı. Bunların üzerine yürüyüp, perişan etti. Hariciler, kendisine çok iftirada bulundu.
Hazreti Ali (Radıyallahu Anh), haricilerden Abdurrahman ibni Mülcem tarafından hicri kırkıncı yılda Ramazan’ın onyedinci günü, sabah namazını kıldırırken, kılıçla başından yaralandı. İki gün sonra şehit oldu. Mezarı Necef’tedir.
Üçü Hazreti Fatıma’dan olmak üzere onsekiz oğlu ve on sekiz kızı vardı. Orta boylu, buğday renkli, ak ve uzun sakallı idi.
HAKKINDA YAZILANLAR
Şam’daki islam alimlerinden Ebu Hamid bin Merzuk, 1967 baskılı En-nakd-ül-muhkem kitabında diyor ki, "İmamı Haydar Ali’ye dil uzatanlardan biri de İbni Teymiyye Harrani'dir. (Minhac-üs-sünne kitabında ashap düşmanlarına karşı harici kitaplarından vesikalar naklederken, Hazreti Ali’ye ve Ehli Beyt'e çirkin iftiralar yapmaktadır."
sahabe
İslam Halifelerinin Dördüncüsü
Hazreti Muhammet’in amcası Ebu Talib’in dördüncü oğlu. Dört Büyük Halife’nin ve Aşere-i Mübeşşere’nin dördüncüsü. Resulullah’ın (sallallahu aleyhi ve selem) damadı idi. Ehli beytin birincisi idi. Allah’ın Arslanı olarak adlandırıldı. Çeşitli hadislerde övüldü. Ehli sünnetin gözbebeğidir. Evliyanın reisidir. Bir çok kerametleri vardır.
Hicretten 23 yıl önce Mekke’de doğdu. Annesi, Fatıma binti Esed bin Haşim idi. On yaşındayken, Hazreti Muhammet’e peygamberliğin bildirilmesinin (bi'setin) ikinci günü imana geldi. Yürüyerek hicret edip, ayakları şişti. Bütün gazalarda arslan gibi savaştı ve çok yara aldı. Uhut’ta on altı yerinden yaralandı. Tebük Savaşı’nda, Medine’de muhafız olarak bırakıldı. Ayeti kerime ile övüldü. İlk üç halifeye de bi'at etti, seve seve tasdik etti. Her üçüne de çok yardım etti. 35 yılında halife oldu. 36 yılındaki Cemel Vak'asında Hazreti Aişe’yi esir alınca ona çok hürmet etti. Onu kendi askeri arasında bulunan Muhammed bin Ebi Bekr ile Medine’ye gönderdi. 37 de Sıffin denilen yerde Hazreti Muaviye’nin askeri ile yüz günde doksan kere meydan savaşı yaptı. Askerinden yirmibeşbin, karşı taraftan kırkbeşbin kişi şehit oldu. Karşı tarafın sulh teklifini kabul edince, ordusundan yedi bin kişi ayrıldı. Bunlara harici denildi. Halit bin Zeyd’i, bunlara nasihat için gönderdi ise de, faydası olmadı. Bunların üzerine yürüyüp, perişan etti. Hariciler, kendisine çok iftirada bulundu.
Hazreti Ali (Radıyallahu Anh), haricilerden Abdurrahman ibni Mülcem tarafından hicri kırkıncı yılda Ramazan’ın onyedinci günü, sabah namazını kıldırırken, kılıçla başından yaralandı. İki gün sonra şehit oldu. Mezarı Necef’tedir.
Üçü Hazreti Fatıma’dan olmak üzere onsekiz oğlu ve on sekiz kızı vardı. Orta boylu, buğday renkli, ak ve uzun sakallı idi.
HAKKINDA YAZILANLAR
Şam’daki islam alimlerinden Ebu Hamid bin Merzuk, 1967 baskılı En-nakd-ül-muhkem kitabında diyor ki, "İmamı Haydar Ali’ye dil uzatanlardan biri de İbni Teymiyye Harrani'dir. (Minhac-üs-sünne kitabında ashap düşmanlarına karşı harici kitaplarından vesikalar naklederken, Hazreti Ali’ye ve Ehli Beyt'e çirkin iftiralar yapmaktadır."