Aşık Erbabi

halk ozanı, aşık

Sayfayı paylaş

İlgili Kategoriler

Aşık Erbabi (1805)-(1884)
halk ozanı, aşık

1805 yılında doğdu. Asıl adı Hüseyin Farki'dir. Erzurum'un Kara-Ars köyündendir.

Konyalı Veli Efendi'nin oğlu olan Hüseyin Farki kendisine şeyhi tarafından Erbab denildiği için Erbabi takma adını kullandı. Abdülmecit zamanında bir ara İstanbul'da bulundu. Hatta padişahın huzuruna da kabul edildi. Askerlik hizmetini bitirince memleketi Erzurum'a döndü. Çardaklı kahvehanelerde curasıyla şiirler terennüm etti.

Çağdaşlarından Erzurumlu Emrah, Tokatlı Nuri, Aşık Dertli gibi Erbabi'nin de şiirlerinden, yaşadığı devrin temayüllerine uygun olarak divan edebiyatına yabancı olmadığı görülür. Divan teşbihleri kullanarak hem aruz, hem hece vezniyle şiirler yazdı.

1884 yılında vefat etti.

Şiirlerinden örnekler :

Zibadır sevdiğim kadd-ü kametin
Nice vasfedeyin civanım seni
Beni Mecnun etti çeşm-i afetin
Leyla'ya benzettim a canım seni

Kaşların kemandır, müjganın oktur
Arz-ı halin çeker müşterin çoktur
Dünyayı verseler gönlümde yoktur
Vermezen ey hüsn-i fettanım seni

Erbabı aşıkım ey dil güvendim
Hasretinle yandım canım efendim
Hakikat eyle gel sen de levendim
Gönlümün tahtında sultatım seni

*

Münacat'ım budur Ulu Subhan'a

Hatadan saklasın İslam'ı Allah
Münacat'ım budur Ulu Subhan'a
Gelip geçer ömrümüzün kervanı
Bir gün de Azrail sunar bu cana

Dinleyin kelamı ahbab-ü yaran
Bakındi kalmadı Mühr-i Süleyman
Azrail bu canı aldığı zaman
Götürürler anı mezaristana

Ne ettiyse bulur anın içinde
Fayda yoktur asla anın içinde
İmam talkın verir başı ucunda
Ol vakitte mevta kalkıp uyana