Eşrefoğlu  Rumi ( 24.5.1351)- (1.12.1482) mutasavvıf, şair Anadolu’da yetişen evliyânın büyüklerinden. İsmi, Abdullah bin Eşref bin Muhammed Mısrî olup, babasının adı ile şöhret buldu. Babası Eşref Efendi, Mısır’dan İznik’e göç etti. Asıl adı Abdullah'tır. İznik’te doğdu. 1484 (H.889) târihinde İznik’te vefât etti. Babasının terbiyesi altında büyüdü. Önce İznik medreselerinde çeşitli âlimlerden ders alarak, zamânın din ve fen ilimlerinde yetişti. Sonra, Bursa’ya giderek Çelebi Mehmed’in medresesine girdi. Burada tefsir, hadis ve fıkıh ilimlerini tahsil ederek söz sâhibi âlimler derecesine yükseldi. Medreseyi bitirince, hocası büyük âlim Alâeddîn Ali hazretlerinin yardımcısı oldu. Çelebi Mehmed Han Medresesi'nde bir müddet ders verdi. Tasavvuf yoluna meyletti ve Bursa’daki Emîr Sultan’ın huzûruna gitti. Talebesi olup, hizmetiyle şereflenmek istediğini bildirdi. Emîr Sultan, onun tasavvufa tutkunluğunu görünce, onu evliyânın büyüğü Hâcı Bayrâm-ı Velî’ye gönderdi. Ankara’ya gidip, yeni hocasına teslim oldu. Hâcı Bayrâm-ı Velî hazretleri, ona nefsini terbiye edecek vazîfeler verdi. Yaşı kırkın üzerinde ve büyük bir âlim olduğu hâlde hocasının emirlerine; sıkı sıkıya sarılırdı. Eşrefoğlu, 11 sene hocasının hizmetinde bulundu. Sabrı, hocasına olan muhabbeti ve hürmeti üzerine, Hâcı Bayrâm-ı Velî, kızı Hayrünnisâ’yı onunla evlendirdi. Bir ara İznik’e gittiyse de sonra tekrar Ankara’ya döndü. Hocası onu insanlara İslâm dîninin emir ve yasaklarını anlatmakla vazîfelendirerek, tekrar İznik’e gönderdi ve bir müddet sonra Ankara’ya dönmesini istedi. Eşrefoğlu, İznik’e gidip, geldikten sonra hocasının emriyle Abdülkâdir-i Geylânî hazretlerinin torunlarından Şeyh Hüseyin Hamevî’den Kâdiriyye yolunu öğrenmek üzere Hama’ya gitti. Hüseyin Hamevî, önce nefsini terbiye etmek üzere bu yeni talebesini kırk gün halvet için bir hücreye koydu. Eşrefoğlu, Hama’da da sıkı bir riyâzet ve mücâhedeye tâbi tutuldu. 40 gün içinde Hüseyin Hamevî, ona teveccühlerde bulundu. Bu 40 günlük imtihânı başarıyla verdi. Tasavvufta çok yüksek mertebelere çıktı ve icâzetnâme (diploma) aldı. Hüseyin Hamevî’nin halîfesi olarak Rumeli’ne (Anadolu’ya), Kâdirî yolunu yaymak üzere vazîfelendirildi. Hüseyin Hamevî, onu Anadolu’ya uğurladıktan bir müddet sonra arkasından baktı ve; “Eşreoğlu Abdullah-ı Rûmî koca bir deniz imiş, bizde bulunan her şeyi çekip sînesine aldı” buyurdu. Çocukları ile birlikte Ankara’ya gitti. Kayınpederi Hâcı Bayrâm-ı Velî’nin yanında bir müddet daha kaldıktan sonra İznik’e yerleşti. Bir dergâh kurarak, talebelerine ders vermeye, Kâdirî yolunu yaymaya, insanları gurûr, kibir, kendini beğenme gibi kalb hastalıklarından kurtarmaya büyük gayret gösterdi. Bu şekilde gayretli çalışmaları çevreden işitilmeye başladı. Bursa’dan, İstanbul’dan ve diğer vilâyetlerden akın akın gelip talebesi olmakla şereflenmek istiyenler çoğaldı. Sadrâzam Mahmud Paşa da talebelerinden oldu. Abdurrahmân-ı Tırsî en üstün talebesi idi. Vefâtında onu yerine vekil bıraktı ve kızı Züleyhâ ile evlendirdi. 1484 (H.889) senesinde İznik’te vefât etti. Kabri ziyâret mahallidir. Eşrefoğlu Rumi, Fâtih Sultan Mehmed Han'ın İstanbul’u fethinden önce, Müzekkinnüfûs isimli eserini yazdı. Bundan başka Tarîkâtnâme, Delâil-ün-Nübüvve, Fütüvvetnâme, İbretnâme, Mâzeretnâme, Elestnâme, Nasîhatnâme, Hayretnâme, Münâcâtnâme, Cinân-ül-Cenân, Tâcnâme, Eşref-üt-Tâlibîn gibi eserleri vardır. Dîvân’ı meşhur olup, Yûnus Emre tipinde tekke edebiyâtı şiirleri söylemiştir. Şiirlerinde Rûmî mahlasını kullanmıştır. Eşrefzâde-i Rûmî’nin “Tövbeye Gel” şiiri meşhurdur. Tövbeye Gel Ey hevâsına tapan Tövbeye gel tövbeye Hakk’a tap haktan utan Tövbeye gel tövbeye Nice nefse uyasın Nice dünyâ kovasın Vakt ola usanasın Tövbeye gel tövbeye Nice beslersin teni Yılan çıyan yer anı Ko teni besle cânı Tövbeye gel tövbeye Sen dünyâ-perest oldun Nefsün ile dost oldun Sanma dirisin, öldün Tövbeye gel tövbeye Sen teni, sandın seni Bilmedin senden teni Odlara yaktın cânı Tövbeye gel tövbeye Gör bu müvekkilleri Yazarlar hayr u şerri Günahtan gel sen berü Tövbeye gel tövbeye Ey miskin Âdemoğlı Usan tutma âlemi Esmeden ölüm yeli Tövbeye gel tövbeye Göçer bu dünyâ kalmaz Ömür pâyidâr olmaz Son pişman assı kılmaz Tövbeye gel tövbeye Tövbe suyıyla arın Dime gel bugün yarın Göresin hak dîdârın Tövbeye gel tövbeye Eşrefoğlu Rûmî sen Tövbe kıl erken uyan Olma yolunda yayan Tövbeye gel tövbeye HAKKINDA YAZILANLAR Eşrefoğlu Rumi,Türk-İslam dünyasının mutasavvıf şairlerinin en büyüklerindendir.Menakıb kitaplarına göre soyu Hz.Ali’ye kadar uzanır.Asıl adı Abdullah olan Eşrefoğlu babasının adına izafeten Eşrefoğlu,İbn ül Eşref,Eşrefzade,doğduğu yere izafeten İzniki,şöhretine izafeten de Eşref-i Rumi diye anılmaktadır.Babası gençliğinde Mısır’dan Anadolu’ya göç etmiş,daha sonra da İznik’e yerleşmiş bir zattır.Babasının adı “Seyyid Ahmed ül Mısri” veya “Seyyid Ahmed Eşref bin Seyyid Muhammed Süyufi” dir.Buradaki Seyyid kelimeleri bu sülalenin Hz.Peygamberin (S.A.V) sülalesine kadar dayandığına işaret etmektedir. Eskiden Anadolu’ya Diyar-ı Rum denildiği için Rumi,Anadolu’lu veya Anadolu’da yetişmiş anlamına gelmektedir.Nasıl ki Mevlana Hazretlerine Mevlana Celaleddin-i Rumi denildiği gibi,Eşrefoğlu’nun Mısır’da bulunan ve bir mutasavvıf olduğu tahmin edilen büyük babası ile Mısır’dan kalkarak önce Suriye’nin Hama şehrine,oradan da Manisa’ya giden,daha sonra da İznik’e yerleşen babası hakkında fazla bir bilgimiz yoktur.Eşrefoğlu’nun iki kardeşinden birinin Hama’da,diğerinin de Manisa’da medfun bulunduğunu Asaf Halet Çelebi “Eşrefoğlu Divanı” nda kaydetmektedir.Bu iki kardeş ya babaları orada bulunduğu sırada vefat etmişler veya daha sonra oralara giderek oralarda kalmışlardır. Eşrefoğlu’nun dedesinin ve babasının mutasavvıf olması,o çağlarda tasavvuf’un en yaygın yerlerinden biri olan Anadolu’ya göç etmeleri için bir sebeb teşkil edeceği tahmin edilebilir. Çünkü o sıralarda Anadolu’dan Mısır’a; Taşkent,Semerkand ve Buhara gibi Orta Asya şehirlerine tahsil için gidenler bulunduğu gibi,o taraflardan da Anadolu’ya kendilerini irşad edecek, tasavvuf’un aşkını ve zevkini aşılayacak olgun mürşidler, şeyhler aramak için gelenler de bulunuyordu. Eşrefoğlu’nun babası olan zat da bunlardan biri olabilir. Babasının Anadolu’ya geliş ve İznik’e yerleşiş tarihi hakkında malumat sahibi olmamakla beraber bunun Miladi 14. Asrın sonlarına doğru olduğunu tahmin etmek mümkündür. Babası hakkında çok az da olsa bir bilgi sahibi olmamıza mukabil annesi hakkında hiçbir şey bilinmemektedir. Eşrefoğlu’nun babasının İznik’te evlendiği ve annesinin de İznikli olabileceği tahmin edilmektedir. Eşrefoğlu,en güzel Türkçeyle eserler yazmış ve Türk kültürüne büyük hizmetleri dokunmuş bir şahsiyettir. Türkçeyi, bulunduğu zamana göre en saf bir şekilde ifade eden bu zat,tamamen Türk kültürünü benimsemiş, Türk cemiyetine tesir etmiş ve Türk Tasavvuf Edebiyatı’nın en kuvvetli mümessilleri arasına girerek daha sonraki mutasavvıf şairlere tesir etmiştir. İlk tahsilini İznik’te yapan Eşrefoğlu,daha sonra Bursa’ya gitmiş ve orada Çelebi Sultan Medresesi’nde tahsiline devam etmiştir. Danişmentliği (talebeliği) zamanında her ilim ve fende arkadaş ve akranlarından daha fazla muvaffak olmuş ve onların arasında seçkin bir sima olarak tanınmıştır.Tahsilini bitirdikten sonra o devrin büyük alimlerinden fıkıh üstadı “Kara Hoca” namıyla maruf Afyon Karahisar’lı Alaüddin Ali’ye asistan olmuştur.İlim ve fende çok ileri gitmesine rağmen Eşrefoğlu’nun tasavvufa karşı zaten mevcut olan meyli de gittikçe artmaktaydı.Asistanlığı,hatta talebeliği zamanında derslerden başka tasavvufla da geniş bir şekilde ilgileniyor ve tasavvufi eserleri okuyordu.İlmi artıp,fikirleri olgunlaştıkça seçmesi icap eden yolun tasavvuf olduğuna kanaat getiriyor ve kendisini bu yola sokacak hakiki bir mürşide arıyordu. İşte bu sıralarda,Bursa’da yaşayan Abdal Mehmet adındaki bir meczuba veli ile tanışması ve aralarında geçen bir olay Eşrefoğlu’nun zahir ilimlerden ayrılıp tasavvuf yoluna girmesine ve o yolun yıldızları arasına yükselmesine sebeb ve vesile teşkil etmiştir. Eşrefoğlu,bir sabah vakti erkenden medrese civarında Abdal Mehmet Hazretlerine rastlar. Abdal Mehmet perişan kıyafetli,bazı garip hal ve tavırları olan meczub bir zattır. Zamanın velilerindendir.Eşrefoğlu içinden gelen bir cezbenin tesiriyle ona doğru yürümeye başlar. Bir taraftan da içinden şöyle geçirir: “Tarikat yolundan bana nasib var ise bazı alametler görünsün” Abdal Mehmet’in karşısına gelince durur. Meczub ona bir bakar ve şöyle der: Danişmend, var bize köfteli çorba getir. Bu söz üzerine Eşrefoğlu hemen çarşıya gider. Köfteli çorba aramaya başlar. Fakat ne gariptir ki bütün aşçı dükkanlarını, hatta Bursa çarşısını dolaştığı halde köfteli çorba bulamaz. Eli boş dönmek de istemez. Bir aşçı dükkanından köftesiz çorba satın alır ve doğru meczubun bulunduğu yere koşa koşa gelir. Çorbayı Abdal Mehmet’e verir. Meczub çorbayı karıştırır karıştırır,fakat bir türlü içinde köfteye rastlamayınca Eşrefoğlu’na dönüp: Danişmend, hani bunun köftesi? Diye sorar. Yoldaki çamurdan bir parça alarak bunu köfte şeklinde birkaç yuvarlak haline getirir,çorbanın içine atar. Daha sonra çorbayı iyice karıştırır ve Eşrefoğlu’na uzatarak: Ye bunu,diye emreder. Eşrefoğlu, büyük bir teslimiyetle ve hiç tereddüt etmeden çorbayı alır ve yer.Bunu gören Meczub da: Ya sen olmayıp da kim olsa gerek. Şeklinde anlaşılmaz bir söz söyleyip oradan uzaklaşır. Eşrefoğlu bu sözlerden bir mana çıkaramamakla beraber tasavvuf yoluna girmesi için bir işaret olduğuna inanır. Hücresine gelir. Nesi var, nesi yoksa fıkaraya dağıtır. Düşüncelere dalar. Kime gidecek ve tasavvufa kimin delaletiyle girecektir. Artık zahiri ilimlerden vazgeçerek batıni ilme yönelme zamanı gelmiştir.Sonunda zamanın manevi ulularından ve Bursa’da şöhret sahibi olan büyük veli Emir Sultan (vefatı 1429) hazretlerine intisap etmeyi düşünür. Emir Sultan miladi 1368’de doğmuş,tahsilini ikmal ettikten sonra Busa’ya gelmiş, Yıldırım Bayazıt’a damat olmuş bir zattır. Timur ordularının Bursa’yı zaptından sonra Timur, Emir Sultan’a pek çok iltifat ve hürmet ederek,onu Semerkand’e götürmeyi arzulamışsa da Emir Sultan Bursa’da kalmayı tercih ederek Timur’un teklifini kabul etmiştir. Emir Sultan,o sıralarda,Ömer Ekmelüd Din isminde bir zat tarafından Hicri 7.asırda kurulan Halveti tarikatına mensup bulunuyordu. Gerek halk arasında, gerek yüksek tabakada çok tanınıyor ve çok hürmet görüyordu.Malını mülkünü fakirlere dağıtıp, kitaplarını da arkadaşlarına hediye eden Eşrefoğlu, Emir Sultan’a giderek: Bizi bendeliğe kabul edip irşad buyurun,der.Emir Sultan Eşrefoğlu’nu şöyle bir süzer.Ve daha sonra ona: Siz varın Ankara’ya,Hacı Bayram Veli’ye gidin.der.Emir Sultan,Eşrefoğlu’nun halinden ve tavrından ondaki istidadı anlamış ve onu daha iyi yetiştireceğine inandığı Hacı Bayram Veli’ye göndermiştir. EŞREFOĞLU VE HACI BAYRAM VELİ Eşrefoğlu Hacı Bayram Veli dergahına tam bir teslimiyetle gitti. H.Bayram Veli Hazretleri ilk önce işe Eşrefoğlu’nun nefsini terbiye etmek,onu benlik ve gururdan tamamen temizlemekle başladı. Eşrefoğlu’nu en aşağılık bir işle vazifelendirdi.Bu iş dergahın helasının temizliği işi idi. Aşağı yukarı kendisiyle aynı yaşlarda bulunan Hacı Bayram Veli’nin bu emrine Eşrefoğlu hiç itiraz etmedi. “Baş üstüne” deyip eline ibrik, kürek ve süpürge alıp işe başladı. Bu imtihanı başarı ile veren Eşrefoğlu daha sonra Hacı Bayram’ın en ileri gelen müridlerinden biri oldu ve tekkenin tam 11 sene imamlığını yaptı. Şeyhine sadakatle hizmet eden,onun has müridleri arasına giren ve tekkenin 11 sene imamlığını yapan Eşrefoğlu, “Ben şeyhime 11 sene hizmet ettim.Bu onbir senede bir defa dünya kelamı ettim. Şeyh Efendi: Meşayih katında çok söylemek küstahlıktır. çok söyleme,buyurdu. “Ben de bir daha konuşmadım. Meğer ki vakıam (rüya,düş) olaydı. Onu bile edeble söyleyip ta’bir ettirir idim” demektedir. Eşrefoğlu’nun hal ve hareketini çok beğenen ve diğer müridlere olan faikiyetini gören Hacı Bayram Veli, onu, kızı Hayrünnisa ile evlendirerek damatlığa kabul etmiştir. Eşrefoğlu’nun bu evlilikten Züleyha adlı bir kızı olur. Evlendikten kısa bir süre sonra, henüz daha yegane çocuğu Züleyha doğmadan önce, Hacı Bayram Veli onu İznik’e gönderir. Veya Eşrefoğlu şeyhinden izin alarak oraya döner. İznik’e dönerken Hacı Bayram Veli’nin halifeliğini alan Eşrefoğlu’na,şeyhi tarikatın sembolü olan bir sancakla bir seccade vermiş ve İznik’te halkı irşad ederek tarikatı yaymağa memur etmişti.Orada münzeviyane bir hayat yaşayan Eşrefoğlu,kendisinin henüz halkı irşad edecek olgunluğa erişmediğini düşünüyordu. Onun için İznik’te kısa bir müddet kaldıktan sonra Ankara’ya, Hacı Bayram Veli’ye döner. Sohbet esnasında Eşrefoğlu bir gün şeyhine şöyle sorar: Sultanım,seyr ü sülukun tamamı şimdiki makamımız mıdır.yoksa daha var mıdır? Bir velinin bin sene ömrü olsa envai mücahedat ve riyazat eylese henüz enbiyadan birisinin kademi (ayağı) vardığı yere velinin başı varmak muhaldir. Buna karşılık Eşrefoğlu: Efendim, bendenize kanaat gelmedi.Seyr ilallah’da tayaran arzusu vardır.Daha ziyadesini isterim diyerek ısrar etti. Bu söz üzerine H.Bayram Veli ona, Hama’da bulunan, Abdülkadir-i Geylani hazretlerinin soyundan olup aynı zamanda da kadiri tarikatının temsilcisi bulunan Şeyh Hüsyn-i Hamevi’ye göndereceğini ve onun yanında daha yüksek makamlara yükselebileceğini söyledi. Yalnız Hama’ya gitmeden önce İznik’e dönmesini, orada 40 günlük sıkı bir riyazat devresini geçirmesini,bu riyazat ve ibadet devresinde de göreceği rüyaları yazmasını bildirdi. Bu söz üzerine Eşrefoğlu İznik’e dönerek şeyhinin emirlerini tamamen yerine getirdi.Bu riyazet devresindeki rüyalarını uygun bulan Hacı Bayram Veli,nihayet hem müridi,hem de damadı olan Eşrefoğlu’nun Hama’ya gitmesine izin verir. Şeyhinden müsaadeyi alan Abdullah,ailesi ve henüz çok küçük olan kızı Züleyha için bir merkep bularak yorucu ve meşakkatli bir yolculuğa çıkar. Kendisi yayan olaraka gitmektedir.İznik’ten Hama’ya kadar bu şekilde giderler. Nihayet birgün uzaktan Hama şehri görünür. Çöllerin kızgın güneşi altında ilerleyen Eşrefoğlu şehir görününce büyük bir iştiyakla hızını arttırır. Hüseyn-i Hamevi, Eşrefoğlu’nun geleceğinden haberdardır. Bir rivayete göre o gün hacdan dönmüştür. Eşrefoğlu’nun o gün Hama’ya gireceği kendisine malum olmuştur ve müridlerine şöyle demiştir: Bugün Diyar-ı Rum’dan (Anadolu’dan) bir er geliyor. Gidip onu karşılayınız ve buraya getiriniz. Bunun üzerine müridlerinden büyük bir gurup onun şehre gireceği yöne doğru giderler. Eşrefoğlu ise o sırada merkebde ailesi ve küçük kızı olduğu halde yanlarında geçip gider. Onlar ise bu perişan kıyafetli kimsenin Rum’dan gelecek büyük zat olduğunu anlamamışlardır. Rivayete göre Eşrefoğlu’nun hırkası sökük durur ve onu dikmeyip öyle gezermiş. Müridler Diyar-ı Rum’dan gelecek zatın meşale ve cemaatle geleceğini zannetmektedirler. Eşrefoğlu bu sırada şehre girer ve doğruca Hüseyn-i Hamevi’nin evine gider.Şeyh efendi kendisini gayet güzel karşılar. Yanına alır. Bu sırada kapıda bekleyen karısı ve kızı da Hüseyn-i Hamevi’nin ailesi tarafından alınarak kendileri için ayrılan odaya götürülür. Şeyh efendi henüz yorgunluğu bile çıkmamış olan Eşrefoğlu’nun erbaine (küçük bir hücrede yapılan ibadet ve oruç) sokar. Erbainde pek sıkı bir ibadete dalan, uykuyu, hatta yiyeceği bile terk eden Eşrefoğlu maneviyyat aleminin tam manasıyla deryasına dalar. Zevk ve cezbe içinde tamamen kendinden geçer. Adeta bu dünyada yaşadığını unutur. Yemek ve uyku gibi dünya ihtiyaçlarından geçer. Bür gün bir hizmetçi hücresine yemek götürmüş,fakat Eşrefoğlu’nun hiç kıpırdamaz bir şekilde adeta ölmüş gibi bulmuştur. Telaşla durumu şeyhe bildirir. Fakat şeyh efendi buna hiç aldırış etmez.Çünkü kırk günlük devre tamamlanmadan hücreden çıkarmamakta kararlıdır. Nihayet bu devre tamamlanır ve Eşrefoğlu’nun hücreden çıkacağı gün gelir. Hüseyn-i Hamevi: Vakit tamam oldu. Rumi’yi erbainden çıkarma zamanıdır der. Eşrefoğlu kendini o derece ibadet ve taata vermiştir ki, ne kırk günden haberi vardır, hatta ne de yaşadığından. İlahi aşk içinde kaybolup gitmiştir. Zikirlerle hücresinin bulunduğu yere giderler. Kapıyı açarlar. Eşrefoğlu kendinden geçmiş bir halde adeta ölü gibi durmaktadır. Rengi sapsarı olmuş, gözleri kapanmış ve nefesi kesilmiştir. Şeyh yanına yaklaşır ve kulağına eğilerek birkaç defa: Rumi, kalk, der. Daldığı manevi alemden pek güçlükle uyanabilen Eşrefoğlu,gayet hafif bir sesle ve pek üzüntülü bir şekilde: Sultanım,bize kıydınız. Der ve oturabilir. Çünkü o ilahi alemden ayrılmak kendisine çok zor gelmiştir. Şeyh efendi, Eşrefoğlu’nun ne derece bir insan, nasıl bir Hak aşığı olduğunu iyice anlar. Onun artık yolunu tam olarak bulduğuna ve bir mürşid olarak halkı irşad etmesi icab ettiğine kani olur. Eşrefoğlu’nu hücreden çıkarır.Kendisinin mürşid sıfatıyla İznik’e dönüp halkı irşadla meşgul olmasını söyler.Daha sonra şöyle hitap eder : Halk senin zahirine de bakar.Onun için kıyafetini biraz düzmen lazımdır. Şu hırkayı ve pabuçları al, giy. Eşrefoğlu hırkayı giyer ve Pabucu da başına geçirerek: Şeyhimin verdiği pabuç ayağımda değil,başımda gerektir. Rivayete göre Eşrefoğlu pabucu başına geçirince pabuç yedi yerinden çatlar. Eşrefiye tacının yedi terk (dilim) li olmasının bu olaya bağlayanlar çoktur. Eşrefoğlu Hama’dan,şeyhinin yanından ayrıldıktan sonra İznik’e döner. Fakat halkı irşad edecek yerde silik ve münzeviyane bir hayat yaşamaya başlamıştır. Şandan ve şöhretten hiç hoşlanmayan Eşrefoğlu, kimsenin dikkatini çekmeden fakirane bir ömür sürüyor, elinden geldiği kadar halkla temas etmemektedir. Eşrefoğlu’nun bu şekildeki hayatı kısa bir süre devam ettikten sonra, Eşrefoğlu’nu tanıyan ve onun şöhretini işiten birisinin Hama’dan İznik’e gelmesiyle değişir. Bu şahıs İznik’te herkese Eşrefoğlu’nun Hama’daki hayatını, Hüseyn-i Hamevi’nin yanında seçkin durumunu,menkıbelerini anlatmaya başlar. Bundan sonra da halkın nazarları Eşrefoğlu’nun üzerinde toplanmaya başlamıştır. İznik halkı artık O’na hürmet ve itibar göstermekte ve peşini bırakmamaktadır. O halkın bu büyük alakasından rahatsız olmuş ve izini kaybetmek istemiştir. Şehirden uzaklaşıp dağlara çekilir ve tekrar uzlet hayatına başlar. Fakat bu şekilde yaşayışı da uzun sürmez. Onun dağlarda dolaşmaşı bir köylünün dikkatini çeker. Onu bir suçlu sanarak yakalayıp evine getirir. Gayesi onu teslim edip ükafat almaktır. Fakat daha sonra, Eşrefoğlu’nun şöhretini duyan köylünün annesi tarafından mesele anlaşılmış, köylü de,annesi de ona mürid olmuşlardır. O yeniden şehre döner ve asıl vazifesi olan halkı irşada tam manasıyla başlar. İlk mürüdi olan köylü, Eşrefoğlu’na Pınarbaşı denilen yerde bir tekke inşa eder. İşte bu tekkede, Kadiriliğin bir kolu olan ve kendisiyle başlayan Eşrefiliği yayarak müridlerini yetiştirmektedir. Ünü, İznik’ten başka Bursa’yı ve civar şehirleri de kaplar. Saray çevresinde de tanına ve hürmet gösterilen bir kimse olur. Sadrazam Mahmut Paşa onun müridleri arasına girer. Ömrünün sonuna kadar Pınarbaşı'’daki tekkeden ayrılmaz. Muhtemelen Hicri 874 (Miladi 1469) yılının Hac mevsiminde 120 yaşına yakın olduğu halde vefat eder. Tekkesinin yanında bulunan türbesine defnedilir. Eşrefoğlu’nun türbesi daha sonra Sultan 4.Murat tarafından yeniden yaptırılmış ve kıymetli çinilerle süslenmişse de, Yunan işgali sırasında Yunanlılar tarafından yıkılmıştır. Tekke ve türbesinin yanında bulunan Eşrefoğlu Camii ise halen mevcuttur. CANIMI URYAN EDÜP Canımı uryan edüp saldım bu aşk deryasına Nagehan aşkın sataştım dürr-i bi hemtasına Can u baş u din ü dünya verdim aldım derd-i yar Merhem ol derd oldu ancak yüreğim yarasına İlm ü akl ü zühd ü takva çün h,cab oldu bana Külli sevdadan geçüp düştünm anın sevdasına Masivadan göz yumup gördüm anın didarını Kendüzümden el yudum girdim fena sahrasına Ol fenadan bir fenaya bir fenadan key fena Key fenadan sonra eriştim anın bekasına Bir bekadır ol beka hergiz fena irmez ana Aklını ko gel eresin bu sırrın manasına Akl ile aşka girilmez aşk aklı mahv eder Akl aşkın ol sebebden gelemez yurasına Akil ister cennet ü hur ü kusur gılman ola Aşıkın hiç meyli yoktur cennet ü ni'masına Aşık ol kim göresin Dost yüzünü bunda bugün Mağrur olma zahidin ol va'de-i ferdasına Va'de-i ferdaya göymez aşık-ı şurideler Göz karar derd ü şer erer zülfünün karasına Eşrefoğlu Rumi aşkdan hoş haber verdi yine Müddeinin hiç kulak urmaz kuru da'vasına Müddeinin her sözünde vardurur niçe garaz Talib isen girme zinhar müddei arasına AŞK BENİ Aşk beni yağma kıluptur sen beni sorma bana Ben beni bulımazım nite haber verem sana Nuş ideliden ol harabat-ı muganın camını Aklım esrük canım esrük ne sorarsan sır ana Ol şarabı kim ben içtim farig-i peymaneyem Sakisi ol baki nurdur cehd edüp eriş ana Bu vücudum katresin bahre irürdüm mest olup Bu kamu mevc-i deryadur direm önden sona Suretim aşık veli içim dolu maşuk benim Aşık u maşuk birdir hemen kalma tana Gel bu birlik şerbetinden bir kadeh nuş eylegil Bir bakıp bir göresin dağılmayasın dört yana Ben bu birlik dediğim yokluktur anlarsan sözüm İkilik bu varlığın komaz varasın aslına Sen bu yokluktan kaçarsın bir işit yokluk nedir Bir mücella ayinedir Dost yüzün görmekliğe Eşrefoğlu Rumi ikilik defterin yaktı oda Bir olup birlik bulup birle birliğe Ey Allahım Ey Allahım beni senden ayırma Beni senin didarından ayırma Seni sevmek benim dinim imanım İlahi dini imandan ayırma Sararıben solup döndüm hazana İlahi hazanımı daldan ayırma Şeyhim güldür ben anın yaprağıyam İlahi yaprağım gülden ayırma Ben ol Dost bahçesinin bülbülüyem İlahi bülbülüm gülden ayırma Balığın canını suda dediler İlahi balığım gölden ayırma Eşrefoğlu senin kemter kulundur İlahi kulu sultandan ayırma ELVEDA Elveda ey mah-i taban elveda Elveda ey mihr-i Yezdan elveda Elveda ey afitab-ı şer'i din elveda ey mah-i taban elveda Gündüzün bayram idi saimlere Her geçen bir kadr idi kaimlere Nurdan bir tac idin alemlere Elveda ey mah-i taban elveda Leylet ül kadr ü berat idin bize Hem dahi savm ü salat idin bize Nar-ı duzehten necat idin bize Elveda ey mah-i taban elveda Yılda bir gez şehri seyran eyledin Kendüzin bu halka mihman eyledir sonra tavus gibi cevlan eyledin Elveda ey mah-i taban elveda Hazrete bizden şikayet eyleme Aybımız çoktur hakaret eyleme Eşrefoğlu'na melamet eyleme Elveda ey mah-i taban elveda BU GÖNÜL Bu gönül deriçesinde yine bir nur oldu peyda Aklımı başımdan aldı beni kıldı delü şeyda Temamet gönül cihanın o nurun şu'lesi tutdu Yer ü gök tecelli doldu dağ u taş u ku u sahra Ne ki var cemi eşya nikabın götürdü yüzden Kamusunu gördüm ol Dost ma'şuk oldu her ca Nereye kim bakar isem gözüm anı görür ancak Görünen oldur hem gören kanı gelsün imdi bina Ne vücud var,ne adem,ne zaman var,ne mekan Ne piş ü pes,ne fevk u taht,ne yesar hod yümma Kamu vahdet oldu kesret,götürüldü nur u zulmet Dolu arş u ferş tamamet oldu anı görmez ama Meğer Eşrefoğlu Rumi gene kendüden varuptur Halka bir edna kalıptır pes anındur işbu gavga BENİM İŞBU Benim işbı garib canım aceb düşdü bu sahraya yolunu Dost'a varmağa bunu edindi sermaye Meğer bu can bu sevdayı ezelden tuta geldiydi Yine ol Dost'a varmağa bunu edindi sermaye Bu sevda bir aceb sevda götürür başına gavga Nicenin tac ü tahtını bu sevda verdi yağmaya Bu sevda dediğin aşktır bu sahra dediğim dünya Bu sahrada bı esfelden bu aşkdur ilten alaya Niceler işbu sahrada yolun yabana bırakmış Vatanından cüda düşmüş dolaşmış,dolaşmış bu harabaya Veli her sevda aşk olmaz aşıklar diridir ölmez Ölen Şol kimselerdir kim gönül verdi şu dünyaya Bu aşkı Hak bu canlara delil olmağa gönderdi Bulan aşk odun aşk ile hakikat erdi Mevlaya Gel imdi bul aşkı ki bunda göresin Dost'u Görenler muntazır olmaz bugün ol Dost'u ferdaya Sen ey gönlü kara münkir gider inkarı içinden Didarım gtörmeyiser der Hak ol münkir-i amaya Eğer dersen ki aşıkım bu aşk yolunda sadıkım Budur bu da'viye mana koyasın canı ortaya Eşrefoğlu Rumi sen bu aşkdan her giz ayrılma Bu aşk cuşiyledir katre taşup varduğu deryaya Bu aşk bir derd ahıdır gidenin Hakk'a rahıdır Bu aşka berk yapış zinhar kayıkma dünya ve ukbaya ERİLMEZ YARE Erilmez yare biyar olmayınca Cihanın halkı ağyar olmayınca Hakikat alemine yol varılmaz Bu mülkten külli bizar olmayınca O vahdet bahrine kimse ulaşmaz Akup göz yaşı pınar olmayınca Müyesser olmaz ol yarin visali Yolunda varı isar olmayınca Bu dünya cifesin nefs iti komaz Gönülde azm-i didar olmayınca Gönül cem' oluben Dost'a yönelmez Bu dünya karı tarmar olmayınca Gönül Dost'a özenmez derdlü olmaz Bir ehl-i derde uyar olmayınca Gönüle dolmaz ol yarin hayali Hayal-i gayri yuyar olmayınca Gönül ayinesi pasdan silinmez Dilinde Dost tekrar olmayınca Gönül bu aşka her giz mahrem olmaz Tamam derde giriftar olmayınca Cihanda kimse aşkdan haz etmez Koyup namusu biar olmayınca Kişi bu aşk içinde gerçek olmaz Vefa koyup cefakar olmayınca Cefasız kimse ermedi vefaya Gül olmaz bellidir har olmayınca Visal-i şerbetine kimse kanmaz Yürek derd ile yanar olmayınca Kime kim zerre derdi yaver oldu Komaz aşkdan haberdar olmayınca Ko gitsin dertsizi hayvandır ol kim Yedilmez ana yular olmayınca Var evvel derdli ol andan em iste Timar yok sana bimar olmayınca Sözünü ehl-i derdin etme inkar Yolu bulmazsın ikrar olmayınca Var Eşrefoğlu Rumi gibi sen de Dolanma vasl-ı dildar olmayınca AŞK İLE VİRAN Aşk ile viran olan imaret ta ebed Hardır ol her dü cihan oldu selamet ta ebed Aşk ile aşka uyanlar göre ma'şuk yüzünü Nef ile nefse uyan oldu melamet ta ebed Aşık isen teni terk et canı ko canana git Tene cana kalanın işi hacalet ta ebed Sen vücudun safhasından yu gider benlik adın İki cihan devletinden ol feragat ta ebed Var riyaset bütin uşat yire sal namusunu Halk içinde nefsi hor et bul saadet ta ebed Çek mezellet darına kibr ü kine verme aman Şöhreti ko külli şöhret oldu afet ta ebed Kim ki şöhret bendine bunda giriftar olduysa Akıbet toprak olup kıldı nedamet ta ebed Yürü var dünya ile fahr eyleme Firavn gibi Bitmez illa ol tefahürden şakavet ta ebed Fakr ile fakreyle çün "Elfakrı fahri"der Resul Mala mülke mağrur olma dime heyhat ta ebed Cifedir dünya anın talibi itler der Nebi Cife kovan kişinin işi hasret ta ebed Cid eliyle can gözüne çek mücahit milini Nefs ile hiç dostluk etme kıl adavet ta ebed Meskenet ayinesinde bak cemal-i Dost'u gör Hep hevalardan beri ol Hakk'a yüz tut ta ebed Kes enaniyet peşini meskenet sikkiniyle Kaz çıkar benlik kökünü ardına at ta ebed İşbu yolda günde bin kez ger seni öldüreler Teslim ol yüzün çevirme vir iradet ta ebed Aşıka bu yolda can virmek gerek elbette kim Şöyledir bu aşk içinde örf ü adet ta ebed Kim ki can virmedi bunda sa'yi oldu hep heba Gitmedi nefsinden anın hiç habaset ta ebed Eşrefoğlu Rumi her kim pendini tutar ise Görmeye iki cihanda ol melamet ta ebed YİNE CANIM Yine canım didağına erişti ol lezzet-i Dost İki cihan gerekmez çün ele girmez fırsat-ı Dost Bana işbu müddeiler nice ta'n ederse etsin Hele şimdi hasıl oldu bana bunda vuslat-ı Dost Ne yerekim bakar isem gözüme görünen oldur Gelsin ol diyen ki yoktur bugün bunda rüyet-i Dost Basiret gözünü açsın hakikat nazarla baksın Görsün ol ki nice dolmuş cihana delalet-i Dost Eşrefoğlu Rumi sana inayet erişti Hak'dan Yedi iklimine doldu temamet muhabbet-i Dost EY HEVASINA TAPAN Ey hevasına tapan Tevbeye gel tevbeye Hakk'a tap Hak'tan utan Tevbeya gel tevbeye Nice nefse uyasın Nice dünya koğasın Vakt ola usanasın Tevbeye gel tevbeye Nice beslersin teni Yılan çiyan yer anı Ko teni besle canı Tevbeye gel tevbeye Sen teni sandın seni Bilmedin senden teni Odlara yaktın canı Tevbeye gel tevbeye Sen dünya-perest oldun Nefsin ile dost oldun Sanma dirisin öldün Tevbeye gel tevbeye Gör bu müekkilleri Yazarlar hayr u şerri Günahdan olgıl beri Tevbeye gel tevbeye Ey miskin ademoğlu Usan tutma alemi Esmeden ölüm yeli Tevbeye gel tevbeye Ölüm gelicek naçar Dilin tanını şaşar Erken işini başar Tevbeye gel tevbeye Göçer bu dünya kalmaz Ömür payidar olmaz Son pişmaz assı kılmaz Tevbeye gel tevbeye Tevbe suyuyla arın Dimegil bugün yarın Göresin Hak didarın Tevbeye gel tevbeye Eşrefoğlu Rumi sen Tevbe kıl erken uyan Olma yolunda yalan Tevbeye gel tevbeye HEP FESAD Hep fesad işlerime Estağfirullah tevbe Yaman teşvişlerime Estağfirullah tevbe Gözümün baktığına Gönlümün aktığına Kulağım çaktığına Estağfirullah tevbe Dilimin gıybetine Nefsimin lezzetine Hep azam lezzetine Estağfirullah tevbe Bildim suçumu bildim Döndüm Çalabım tuttum Geldim kapına geldim Estağfirullah tevbe Benden suçumu sorma Ayıbım yüzüme urma Mahrum beni döndürme Estağfirullah tevbe Settarül'uyub sensin Gaffar üz zünub sensin Fettah ül kulub sensin Estağfirullah tevbe Gerçi kim günahım çok Rahmetin dahi artuk Asine kapun açık Estağfirullah tevbe Nefs bendine tutuldum Şeytana esir oldum Her hata kim ben kıldım Estağfirullah tevbe Eşrefoğlu Rumi'nin Şol çok günahlarının Kefaretidir anın Estağfirullah tevbe Tevbeyi tacil edin Gelin cennete gidin Ey müminler siz edin Estağfirullah tevbe Arzu yılanlarının Canları soktuğunun Tiryaki ol ağunun Estağfirullah tevbe NE OLAYIM Ne olayım derviş olsam Hoş yürüsem dervişane Terk eylesem kibr ü kini Yüz sürüsem irişene Kande baksam Dost'u görsem Daim Dost'tan haber versem Dost Dost deyu Dost'a ersem Gelip Dost'u soruşane Döksem gözlerin yaşını Artırsam bağrım başını Bıraksam dünya işini Azm etsem ol binişane Kosam nefsin çirkin huyun Hiç vermesem nefse boyun Aşk içinde erkan ayın Budur Dost'a gidişene Şeyh elinden giysem kisvet Nefs elinden kılsam feryat Aşk elinden versem şerbet Yanubanı tutuşane Eşrefoğlu Rumi söyler İle şara haber eyler Kim ki dost'u görmek diler Varsın Dost'a bilişene YİNE DOST'UN Yine Dost'un kokusu geldi cane Yine can mest olup oldu revane Erüp aşk leşkeri taraş edüben Yıkıp gönlüm evin kıldı virane Beni benden giderdi kendi geldi Kamu mülkümü aşk tuttu şehane Verip bu akl ü canı aşkı aldını Gözün assı erer mi bu ziyane Din ü dünya kamusun Dost yoluna Virem aldanmayam küfre imane Diseler aşkı ko al ne dilersen Diyem aşksız cihan değmez samane Bu aşk ağır bahalı gevher olur Ele girmedi aşk iki cihane Bu aşkın kıymeti yokluk olur bil Beha yetürmediler yok olane Çü aşkın misli yok sen dahi yok ol Ki sana aşk ola genc-i nihane Gözüm açtı bu aşk gösterdi yolum Bana aşk oldu mürşid-i yegane Nikabın götürdüm gördüm cemalin Vücud imiş nikab olan hemane Çü aşk oduna varlık yandı külli Dahi kalmadı ayruk hiç bahane Deme bu razı Eşrefoğlu Rumi Bu sırra mahrem bigane Bulunmaz bu cihanda doğru bir yar Aceb olmuşdürur şimdi zemane ZAHİDA Zahida gel aşka uy ar eyleme Tevhidini aşkın inkar eyleme Zerk ü hubbün evlerin eyle viran Gönlünü ol mülke mimar eyleme Masiva rengin gönülden sil gider Bir gönülde hubbü tekrar eyleme Aşk değişdür tesbih ü seccadeyi Bundan özge dahi bazar eyleme Derd-i yar ile yüreğin yara kıl Derdi artur derde timar eyleme Sırr-ı aşkı bilmez illa aşk girü Sana aşk besdir dahi yar eyleme Eşrefoğlu Rumi aşka yar isen Dilde aşktan özge ezkar eyleme BENİM ŞEYHİM Benim şeyhim seni Hakk'a yetürür Nice müşkülleri onda bitirür Muhammed'in sancağına götürür Abdülkadir Sultan derler şeyhime Giderler gazaya çalarlar satır Daima yaparlar hoş gönül hatır Bağdat'ta türbesi nur olmuş yatır Abdülkadir Sultan derler şeyhime Aşığın yüreği yanar tutuşur Çiğlerin var ise var onda pişir Her kanda çağırsan gelip yetişir Abdülkadir Sultan derler şeyhime Daim Allah ile şeyhimin işi Dost deyince akar gözünün yaşı Eşrefoğlu Rumi anın dervişi Abdülkadir Rumi derler şeyhime ESKİ YAREM Eski yarem var idi yürekte açıldı yine Yer yüzüne kanlı yaşım yine saçıldı yine Yüreğimin şerha şerha yareleri bitmedi Noldu yine noldu yine yare açıldı yine Yine ayın yenisidir deliliğim depreşir Akl u fikrim konağından yine içildi yine Tevbe vermiş idi zahid aşk şarabın içmeyem Sındı tevbem dolu dolu yine içildi yine Dediler idi bana kim aşk kitabın okuma Fala bakayım dedim ol sayfa açıldı yine Terziye ısmarladım Rumi'ye zahid donu biç Tutmadı sözümü aşık donu biçildi yine DEVŞİR AKLIN Devşir aklın alli ala eyleme Sil gözün yaşın gavga eyleme Demedim mi sana benden özgeye Gözün açuban temaşa eyleme Daima görmek diler isen beni Eşiğimden özge me'va eyleme Gahi vasl ü gahi mahcub oluben Gah nevha vü gah telala eyleme Özge yarin var imiş var imdi var Dahi vaslımı temenna eyleme Aşık isen sen de aşıklar gibi Rumi'ye gönlünü herca eyleme DÜŞELİ AŞKIN Düşeli aşkın bu canım iline Beni bıraktı bu halkın diline Gözlerimden yaş ile kan akıtır İlle yaşım dilemezem siline Zira aktıkça gözümden kanlı yaş Hoş tesellir gelir ben kuluna Hoş yaraşır aşıka gözü yaşı Kim ki aşıksa gözünden biline Ben bu aşktan bir nefes ayrılmazam Ger yüreğim şerha şerha diline 0Aşk ile ben bir demimi vermezem Aşksızın olan ömrün bin yılına İsmi resmi Eşrefoğlu Rumi'nin Kül olup savruldu aşkın yeline Kalmadı nam u nişanı zerrece Garka varup gitti aşkın seline HAKTAN UTAN Haktan utan olma asi Gel ikrar eylegil ere Er dediğim Tanrı hası Gel ikrar eylegil ere Zinhar erden olma ırak Sekiz uçmak ere durak Etmeyesin yarın firak Gel ikrar eylegil ere Er gönlü dolu Hak nuru Ere müştak uçmak huri Ko ol münkir-i tekbiri Gel ikrar eylegil ere Erdir ol Hazret'e varan Didarını şeksiz gören Yüklülere meded iren Gel ikrar eylegil ere Erenleri kim sevmeye Tamu dibinde kaynaya Kimse şefaat kılmaya Gel ikrar eylegil ere Er ilter seni cennete Hem ulaştırır rahmete Uğramayasın mihnete Gel ikrar eylegil ere Aldınsa erenler elin Doğru vardın ise yolun Gir uçmak içine salın Gel ikrar eylegil ere Eşrefoğlu Rumi nola Erenler yolunda ola Kan bahası didar ola Gel ikrar eylegil ere Gerçeklere budur nişan Gerçek anmaz can ü cihan Hak'tan ister isen iman Gel ikrar eylegil ere NEFSİ ZİNDAN EYLEGİL Nefsi zindan eylegil daim riyazethanede Kim halas olup gidesin sen dahi ol hanade Tak riyazet zencirin boynuna nefsin aşk ile Ta ki nefsin devlerin getiresin imane de Bend edip nefsi bırak açlık susuzluk çahına Zikr kılıcın ele al gir yola merdane de Evliya vü enbiya Hak yola böyle girdiler Nefslerin kahrettiler kıydılar hem cane de Çünkü cane kıydılar külli hevesden geçtiler La mekandan da ileri gittiler seyrane de Bend edip salmaz isen nefsi raiyazet çahına Sen anın bendindesin hiç düşmegil gümane de Kim ki nefsi bağlayıp kılmadı kendüye muti Nefse firkatte giriftar oldu ol şeytane de Nefs-i emmare diler emrinde daim olasın Hiç itaat etmeyesin ol yüce Sultan'e de Eşrefoğlu Rumi kim nefsi müselman ettiyse Mürşid-i hadi olur cinne hem insane de ŞEYHSİZ Şeyhsiz varamazsın yolu Zinhar şeyhe eriş şeyhe Şeyhin himmetidir ali Zinhar şeyhe eriş şeyhe Bir şeyh edim yola rehber İşbu yola şeyh ile var Budur sana doğru haber Zinhar şeyhe eriş şeyhe Gör ol şeyhsiz gidenleri Kimi mülhid kimi dehri Olma sen cebri ya kaderi Zinhar şeyhe eriş şeyhe Hak habibi iken Resul Şeyhsiz Hakk'a varmadı yol Kim şeyhi yok şeytandır ol Zinhar şeyhe eriş şeyhe Talibiysen Hak yolunun Var elin tut bir ulunun Tut pendin Eşrefoğlu'nun Zinhar şeyhe eriş şeyhe KOYUP AĞYARI Koyup ağyarı sen gel yarı gözle Gönül verme fenaya varı gözle Cihanda lokma için gussa çekme Yedirme nefsine murdarı gözle Kanaat zenciriyle nefsin itin Ki bağla yırtmasın deyyarı gözle Gurab-ı nefse uyup cife koma Bulup can bülbülün gülzarı gözle Bu taşra halk ile pazarı terk et Gönül şehrine gir esrarı gözle Sakın Bağdad'ını uğrulamasın Heva ile bu nefs ayyarı gözle Ezelden Hak ile vade edüp sen Hakk'a tap gayrı ko ikrarı gözle Derip devşirme koyup gideceksin Ne aldı gitti gidenleri gözle Be derbendi geç Eşrefoğlu Rumi Eriş kafileye saları gözle Durugel karüban göçtü uyuma Yabanda kaldı usanları gözle ANIN DERDİ İLE Anın derdi ile daim yine bu yüreğim yane Kodu canımda aşk odun ezelden ta ebed yane Beşarettir bana yanmak yolunda baş u can vermek Bu bezirganlık özgedir erişmez sud u husrane Bu aşk oldu beni yaksın tütünüm göklere çıksın Eğer bu yüz bin canım varsa feda olsun o canane Bu aşkın adeti yakmak ölür aşıkları daim Şu kim aşk oduna yanmaz yazıldı adı hayvane Anın aşkı bana yardır dilimde adı tekrardır Gönül kevnine vermezler nazar kıl ehl-i irfane Anın aşkı kime düştü dağıldı tadbiri şaştı Mekanı lamekan oldu kılur kendini virane Sefer kılur vücudunda bu aşkın taciri daim Erer pazarına aşkın verir bin canı bir cane Hayatın ruh ile sanman bu uşşakın eya gafil Tecellisine ma'şukun bular can verdi şükrane Gerkse zahid ü abid ol Eşrefoğlu Rumi sen Çü vasıl olmadın Hakk'a yazılmaz adın insane Ey aşıklar ey sadıklar ey esrükler ey ayıklar Kayurmaz can u başından girenler işbu meydane ANIN DERDİ İLE Anın derdi ile daim yine bu yüreğim yane Kodu canımda aşk odun ezelden ta ebed yane Beşarettir bana yanmak yolunda baş u can vermek Bu bezirganlık özgedir erişmez sud u husrane Bu aşk oldu beni yaksın tütünüm göklere çıksın Eğer bu yüz bin canım varsa feda olsun o canane Bu aşkın adeti yakmak ölür aşıkları daim Şu kim aşk oduna yanmaz yazıldı adı hayvane Anın aşkı bana yardır dilimde adı tekrardır Gönül kevnine vermezler nazar kıl ehl-i irfane Anın aşkı kime düştü dağıldı tadbiri şaştı Mekanı lamekan oldu kılur kendini virane Sefer kılur vücudunda bu aşkın taciri daim Erer pazarına aşkın verir bin canı bir cane Hayatın ruh ile sanman bu uşşakın eya gafil Tecellisine ma'şukun bular can verdi şükrane Gerkse zahid ü abid ol Eşrefoğlu Rumi sen Çü vasıl olmadın Hakk'a yazılmaz adın insane Ey aşıklar ey sadıklar ey esrükler ey ayıklar Kayurmaz can u başından girenler işbu meydane EYA GAFİL Eya gafil aç gözünü bir bak bu dünya haline Hiç kimse geldi mi bunda düşmedi ecel eline Niceleri Sultan edip tahta çıkardı bir zaman Ahır yere vurdu anı irgürmedi visaline Bu dünyayı benim sanup zinhar buna verme gönül Nice senin gibilerin gülüp geçti sakalına Bu fenaya aldanmagıl ol bekanın kaydı görgil İşbu geçer dünya için girme halkın vebaline Gör gör bunu fenasını çekme zinhar belasını Tiz tiz nice noksan erer bir bak bunun kemaline An şol günü yer devrile gökler çatlayıp yarıla Mahluk bir yere derile İsrafil suru çalına Atan anan kardaşların yad olup senden ayrıla Şol ettiğin zulumlerin hep dadı senden alına Şol dünyaya benim diyen atlar binip harir giyen Kara toprak olup yatır kimse bilmez ki hali ne Arif olan baktı gördü bunun mekr ü hilelerin Bir parmağın da banmadı bunun ağulu balına Buna gönül verenlerin ahır mağbunluktur işi Akil olan aldanmadı bunun yalnış hayaline Eşrefoğlu Rumi sen de ahir toprak olısarsın Toprak olmadan toprak ol aldanma anın aline Seni yavuz sananlara sen hayır dualar eyle Kim kime ne sanır ise ahır geliser yoluna GÖZÜN AÇ Gözün aç imdi uyan Tevbeye gel tevbeye Gaflet uykusuna kan Tevbeye gel tevbeye Nice bir nefs arzusu Nice dünya kaygusu ya nice nice isyan Tevbeye gel tevbeye Ey dünyayı cem'eden Sonra koyuban giden Olmadın sen peşiman Tevbeye gel tevbeye Verme dünyaya gönül Nefsi ko Hakk'a ol kul Tab ziyanı assı sen Tevbeye gel tevbeye Ne yatarsın tururu Korku çoktur ilerü Nagah göçer karüban Tevbeye gel tevbeye Gelenler kamu gitti Sevdiğini terk itti Girdiler kabre uryan Tevbeye gel tevbeye Dervişliğin yoluna Aşk ile geldin ise Geç bitmez endişeden Tevbeye gel tevbeye Eşrefoğlu Rumi sen Nefsine ver tevbeyi Nefsin eyle müslüman Tevbeye gel tevbeye HER KİM Her kim der ise daim La ilahe illallah Gönlünde dura kaim La ilahe illallah Endişesi Hak ola Gönlü nur ile dola Mahşeredek dey'gele La ilahe illallah Şu dem ki göçe canı La havfı ola şanı Çürütmeye hiç teni La ilahe illallah Aldatamaya şeytan Munisi ola Rahman Hem kurterıser iman La ilahe illallah Ol gün ki kare yüzler Hem söylemeye sözler Hoş hüccet olup söyler La ilahe illallah Var Eşrefoğlu Rumi Terk etme bu kelamı Değil aleddevamı La ilahe illallah Cehd eyle masivayı Tarih edergör gönülden Tevhide can u dilden La ilahe illallah BANA DERDİN Bana derdin gerek derdin Niderem mal ü ni'mayı Bana aşkın gerek aşkın Gerekmez özge gavgayı Yeter bu başta bu sevda Gerekmez bir dahi gavga Muhammed Mustafa'dandır Süre geldim bu sevdayı Zehi gözler ki görürler Cemali gülşenin Dost'un Zehi tuti ve bülbüller Ederler hoş temaşayı Melamet yolunu tuttum Selamet mülküne yetdim Bu aşıklar makamıdır Komazlar buna ra'nayı Beni kodum ana gittim Anın ile ana yetdim Bu Rumi kuludur anın Kim bile bu muammayı ZEHİ BAHTLU Zehi bahtlu şu canlar kim Bulur anın visalini Zehi devketlu gözler kim Görür anın cemalini zehi baht u saadetler Zehi lutf u inayetler Zehi şad u beşaretler Ki işitir kelamını Zehi tuti vü kumriler Ki vasl-ı sükkerin yirler Didara karşu dururlar İçip kevser şarabını Zehi bülbüller öterler anın didarına karşu Zehi aşıklar okurlar anın hüsn-i kitabını İlahi sen müyesser kıl Bu Eşrefoğlu Rumi'ye Ki ol meclis-i alide Dura kavşura elini SAFA İSTER Safa ister isen terk et safayı Vefa ister isen ko bi vefayı Mahabbet şerbetin bir zerre içir Ki hasta gönlüne bula şifayı Bugün bu nefs muradın terk edersen Yarın görmeyesin hergiz cefayı Kuru ekmeğe doyurmadı nefsin İşittin Hak habibi Mustafa'yı Doyurma nefsini türlü taamla Muhammed yer idi yavan gücayı Tenini bezeme türlü don ile Resul giydi müdam eski abayı Sen ümmetsin uyuma gaflet ile Ol ihya eder idi her geceyi Sözün sanadır Eşrefoğlu Rumi Sakın dünyaya uydurma hevayı İde gör nefsine zecri kayurma Ölümden öndin ölüp bul bekayı ANIN AŞKI Anın aşkı gerek bana Gerekmez dünya ukbayı Ki aşktır maksudum ancak Kodum cümle temennayı Mahabbet tadın evvelde Kodu canım dimağında Kamudan el çekip bu can Anıp ister bu Mevlayı Muhib mahbub mahabbet bil Hakikatte bular birdir Anınçün anı sevenler Kodular külli sevdayı Anın derdini bilmeyen Cihanda nesne bilmedi Gerekse varsın ol yüz yıl Okusun ağ u karayı Anın aşkı kitabından Şular kim okudu bir harf Hep ismi resmi mahvoldu Unuttu hep masivayı Ben ol şahbaz-ı kudsiyem Kolundan uçtum ol şahın Şikarım sürüp götürdüm Kim avladım bu sahrayı Avın aldım yine döndüm Varıp şah koluna kondum Cemaline bakıp her dem Ederim hoş temaşayı Ben ol serbaz-ı ünsiyem Yolunda can u baş verdim Bu gün gördüm ayan anı Kodum va'de-i ferdayı şerab-ı layezaliden İçip hayran u mest geldim Sözüm mestane anınçün ider nükte-i garrayı Niderim şol dili ben kim Anın söylemeye razın Niderim şol gözü ben kim Ki görmeye dilarayı Var Eşrefoğlu Rumi sen Bu razı arife söyle Ki her bir bihaber ami Ne bilür bu muammayı ŞULAR KİM Şular kim Dost elinden içti camı Olar bilmedi hergiz has u ammı Olar esrükdürür daim ayılmaz Olar fehmeylemezler subh u şamı Olarda din ü dünya tadbiri yok oların fikri Hakdır vesselami Olar varlıkların Hakk'a verüptür Oların Hak ile daim kıyamı Olar bilmez yecuz u la yecuzü Olar mezheb edinmez bir imamı Oların gönlüne Hak şöyle dolmuş Unutulmuş iki cihan tamamı Oların varlığın Hak şöyle almış Hemen kalmış buların halka namı Olara kaorku yok iki cihanda Olar görmeyiser dar-ı melamı Olar iki cihandan geçtiğiyçin Bulara verdi Hak Dar üs selam'ı Olar Arşı ve Kürsü bir nefeste Gezüp seyran ederler Rum u Şam'ı Sebeb bunlar bu yer gök durduğuna Bu mahlukun bularınla nizamı Buların şanına geldi Resul'e Ki "la havfün aleyhim" Hak kelamı Buları Eşrefoğlu Rumi'ye sor Buları sana göstere temamı ARİF OL Arif ol kim bilesin esrarını Bu gözünle göresin envarını Heşt Bihişt'den fariğ ol can terkin ur Bunda bul yari bugün ko yarını Kim ki bunda bulmak ister yarini Varsın ol hep yare versin varını Yarini yarına koyan kimseler Bellidir terk idemez ağyarını Her kim ağyara uyup yari kodu Ta ebed görmeye ol dildarını Yare yar olmak gerek yar isteyen Yar içün komak gerektir arını Bunda bugün yare sen yar ol dahi Fariğ ol var kim bulur yar yarını Gayrıyı terk et ki ayne eresin Yuyasın ayniyle gayrın barını Yardan ayrı bir nefes olmayasın Çün veresin yara gönül şarını Kande baksan yarı göresin heman Görmeyesin bir dahi deyyarını Arif anladı vü gafil tanladı Eşrefoğlu Rumi'nin sözlerini BİR BEN Bir ben seni seven değil Cümle alemdir sevici Yüz bin ola her köşede Yoluna canlar verici Ben kim olam seni sevem Ya yoluna canım verem Sevenleri göriceğiz Ben de bir boynun eğici Varın sorun mürşitlere Varmıdır bu derde çare Hiç olur mu Dost'a ere Düşman ile dost olucu Düşman dediğim nefsindir Şol tama' ile hırsındır keser tama' tamarını Dost'a aşıkım deyici Aşık nefsine uymadı Canını verdi doymadı Kim ki canına kıymadı Oldur ol yalan da'vici Aşık kendüden el yudu Dünya vü ahreti kodu Hiç anmaz bilişi yadı Kendüzün yoğa sayıcı Durmaz akar gözü yaşı Hiç onulmaz bağrı başı Ah ile zar olur işi Kimse yok halin sorucu Eşrefoğlu Rumi gibi Şöyle mücrim eksikli kul Arasalar bulunmaya Nefsi hevasın koyucu Yani ol da aşıkım der Doyunca yer yatar uyur Nefsine dileğin verir Zi utanmaz laf urucu AŞK İLE Aşk ile ol aşıkı Sıdk ile ol sıdıkı Mahbubudur Halıkı Sultan Abdülkadiri Aşık olan ülfete Irak demez Bağdat'a Kadrin bilir ziyade Sultan Abdülkadiri Devlet dilersen devlet İzzet dilersen izzet Eşiğinde kıl hizmet Sultan Abdülkadiri Eşrefoğlu Rumi Dervişlerin mahremi Evliyalar hemdemi Sultan Abdülkadiri EY ACEB Ey aceb bilsem nedir Yarab bu derdin çaresi Gün gün artar hiç onulmaz yüreğinin yaresi Yüreğimin yaresine hiç tabib kılmaz ilaç Ey aceb var mı dahi benim gibi biçaresi Çaresi biçareliktir yine bu derdin heman Çün bela burcundadır aşıkların seyyaresi Gözü yaşlı bağrı başlı yüreği delik delik Olmuşam alem içinde aşkının avaresi Her kim inler bu beladan varsın ol aşık değil Görsün ana neyleyiser nefsinin mekkaresi Dünyayı mekkareye her kim dolaştı ta ebed Gitmedi gitmeyiser anın yüzünün karası Her kimin gönlünde zerre denli dünya hubbü var Anı mahrum etti bilsin nefsinin emmaresi Dost yolunda aşıkı ger kılsalar yüz bin pare Dönmeye Dost Dost deyü çağıra her bir paresi Eşrefoğlu Rumi bu derde giriftar olalı Düştü bu deryaya kim yoktur anın kenaresi BENCİLEYİN Bencileyin yüzü kara Gelmemiştir hiç bir dahi Ben ettiğim yazukları İtmemiştir hiç bir dahi Daim işim nefs arzusu Silinmedi gönlüm pası Bencileyin Hakk'a asi Olmamıştır hiç bir dahi Geydim dervişler donunu İlla varmadım yolunu Yolu ben azduğumlayın Azmamıştır hiç bir dahi Ömrüm erişti ahire Dürüşmedim hiç bir hayra Bencileyin gönlü kara Gelmemiştir hiç bir dahi Her amelim dolu riya Layık işim yok Tanrı'ya Bu ben düştüğüm korkuya Düşmemiştir hiç bir dahi Adem donun donanmışam hayvanleyin dirilimişem Öyle kim nefse uymuşam Uymamıştır hiç bir dahi Bezirganlığa gelmişem Geçmez metai almışam Öyle kim ben aldanmışam Aldanmadı hiç bir dahi Eşrefoğlu Rumi nide İşbu derdi ile gide Öyle kim ah u zar ide İtmemiştir hiç bir dahi YİNE AŞK Yine aşk elçisi geldi erişti Yine aşk kadehin can dolu içti Yine cuş eyledi canımda aşkın Yine mevc urdu dürler taşra saçtı Yine Mansur'layın hayran u mestiz "Enel Hak" sırrını bu halka açtı Yine ismim tılısımın bozdu aşkın Yine canım kuşu pervaze uçtu Yine canım hüması şahin var Şikarın lamekana sürdü geçti Mekansız lamekanda seyrederken Nişansız binişan saydına düştü Yine bu Eşrefoğlu Rumi yine Buluştu dost'a canın saç u saçtı ARİFE SORGIL Arife sorgıl eğer sorar isen bu haberi Sana arif verir ol senden içeru haberi Haberi ister isen kim vereler can ile sor Ki tene zahir olup gele belire eseri Eseri can ile gönle erişip eyledi mest Ol esreden yitirür Hallac-ı Mansur bu seri Seyr ile bitmeye işin bu yola bakma güzaf Mürg-ı ruhun döküser bunda nice bal u peri Per-i akl ile uruc eyleyüp irmeye beşer Kim anın nuruna doymaz ne melek ne beşeri Beşeri sıfatı yak aşk oduna zerre koma Gerü kendi gözün ile yüzüne kıl nazarı Nazaro olalı ol binazarın Rumi sana Gözetir oldu gözün daima Şam u seheri Seheri gözler isen Eşrefoğlu ile bile Ten ü candan geçüben Dost'a idesin seferi CEMİ'-İ Cemi'i enbiyalardan Muhammed cümlenin şahı Yüzü nurundan almışalar Felekler şems ile mahı Yedi kat gökleri geçti Kadem arş üstüne bastı Erişti kabekavseyn'e Tvaf eyledi dergahı Anın seyri sülukundan Melekler aciz olmuşalar Ki bin yılda varamazlar O dir demde varıp rahı Vereydim canımı kurban Senin yoluna ey Ahmed Aceb bir kez yüzün görsem Seher vakti sehergahı Bu Eşrefoğlu Rumi'nin Günahı çokdürür gayet Şefaat kıl ya Muhammed Yüzün şems ü kamer mahı DÜN Ü GÜN Dün ü gün durma zikr et ol Hüda'yı Ki anın zikri verir cana safayı Bu fani ömrü Dost yoluna harc et Dilersen bulasın ömr-i bekayı Belasını anın baş üzre çek kim Diye Dost dahi sana "dost biyayi" Sözün işitme değme bir habisin Refik edinme her bir binevayı Nice bir nice bu tenperver olmak Nice kılmak bu nefse merhabayı Meğer gergessin avın oldu murdar Hemin sayd idemezsin sen hümayı Cihan yüzüne geldiğine bakma Döner yüzü eder bir gün cefayı Dilersen Hak kıla sende tecelli Gönülde koma hergiz masivayı Meleklerden öte seyran gerekse Bu cismin sıkletine kıl devayı Gözünden sil enaniyet sebalin Dolu Hak göresin arz u semayı Bu aşk bahrinde Eşrefoğlu Rumi Çıkardı dürri ol giran behayı Bu deryanın kenarın bekle zinhar Ko bir türlü dahi tedbir ü rayi Bu gevher eline düşe gümansız Edesin Hakk'a hamd ile senayı SENİ SEN Seni sen yavı kıl kulli Dilersen bulasın anı Muhal olur anı bulmak Tetirmeyince sen seni Bikülli varını terk et Gedersen ana sensiz gir Bu yolun pasbanı çok Geçirmez sen ben olanı Ana ermeğe can vermek Gerek iki cihan olmaz Ezelden böyle kalmıştır Bu yolun ayin erkanı Anı bulmak dilersen var Öligör ölmeden zinhar Ecelsiz ölmeyince bil Kimesne bulmaz ol hanı Harab et yık makamını Değiş adını sanını Sana bir göz açıla kim Göresin şah u sultanı Eğerçi senden ol ali Anın senden gider yolu Seni bil sen seni bil ta Bilesin ol yüce canı Seni sen ten ü can sanma Ya akl u nefs gönül sanma Ya ademdir deme değme Beşer surette hayvanı Var Eşrefoğlu Rumi sen Seni ko Dost'a git Dost'a Bu varlıktan fena olgıl Dilersen bulasın anı HAKK'I SEV Hakk'ı sev Hak sevenlerden tolundurmaz cemalini Veli sevmeyene hergiz tadırmaz vasl-ı balını Budur bil adet-i Mevla sevmez sevmeyeni asla Kovar kurb-imcivarından eder buğ'd u azabını Tamu odundan artuktur anın ayrılığı odu Yanmasın kimesne oda bu ayrılık firakını Bana ansız gerekmez cen bana ansız ne din iman Cemal-i kabesin buldum iden hoş bir tavafını Bana iman ü din oldur sevem hem ben anı kamil Ki kıble edinem daim anın zülf-i siyahını Bu akl u bu gönül bu can bu mal u mülk bu hanüman Kamusunu verdim aldım anın aşkı belasını Bana ne ilm ü ne fetva bana ne zühd ü ne takva Beni şüride vü şeyda içirdi aşkı camını İçip camını mest oldum "Enelhak" demini urdum Ne beni ne anı bildim veremezem nişanını Ki ondan yine bir camı dolu sundu ve içirdi Beni bir sahva çıkardı ki aldan seçtim alını Şarab-ı safi içildi alından alı seçildi Yüzünden burka açıldı ayan eyledi razını Bu razı ol bilir kim aşk anı mahv u fena kıldı Fenasız ömre erişti bulup Dost'un bekasını Bu Eşrefoğlu Rumi'nin sözün arif bilür arif Ne bilsün değme bir nadan bu uşşakın kelamını AŞKIN GAMIN Aşkın gamın bile çekmeğe bana bir yar bulunmadı Avare olup yürürüm uş bir karar bulunmadı Düşdüm gamın denizine mevcileri aştı başımdan Heyhat ümidim gemisine bir kenar bulunmadı Sırrımı can u gönül ki dilerdi taşra bıraka İlla ki mahrem olmağa razıma deyyar bulunmadı Vaslın şikar idem deyu düşdüm aşkın hevasına Aşkın içinden beladan özge şikar bulunmadı Ol gün ki bu aşkın ile doldu canım hasta mecruh Günden güne artar dahi derdine timar bulunmadı Derd ü firak u firkat içinde kaldım ey dirig Ey vay intizarım gicelerine bir seher bulunmadı Doymadı bu can hicrine diler kim bir sefer kıla Çünki ikamet içinde vaslına zafer bulunmadı YİNE BU Yine bu dertli gönül Kaynadı taşa geldi Aşk denizinin mevci Başımdan aşa geldi Sabrım kararım gitti Aşk sırrımı faş etti Ben dahi diyem şunu Kim garib başa geldi Ol benim gönlüm alan Canıma canan olan Hem beni deli kılan Önüme düşe geldi Ansızın olımazam Buldum ayrılamazam Ansız bu aklım bilmem Tedbirim şaşa geldi Siz şöyle sanmanuz kim Ben şimdi aşık oldum Canım ezel gününde Aşka ulaşa geldi "Kalü bela" denmeden "Elest"den ileriden Türlü mihnete aşık Anda dolaşa geldi Şol ben aşıkım diyen Ol yalan dava kılan Nefse dileğin veren Bana temaşa geldi Aşık hu nefse yagı Nefsin kovarın sağı Nefs ile aşık canı Bunda savaşa geldi Derd ü bela gözgüsün Gözlerken dünün günün Dost yüzüne can gözü Ansızın tuşa geldi Gerçi kim nihan geldi Can gözü iyan gördü Münkir münafık sandı Ta'birli düşe geldi Eşrefoğlu Rumi'nin Varlığı hepsi senin Her ne kim senden geldi Canıma hoşa geldi CİHANI HİÇE Cihanı hiçe satmaktır adı aşk Döküp varlığı gitmektir adı aşk Elinde sükkeri ayruğa sunup Ağuyu kendi yutmaktır adı aşk Bela yağmur gibi gökten yağarsa Başını ona tutmaktır adı aşk Bu alem sanki oddan bir denizdir Ana kendini atmaktır adı aşk Var eşrefoğlu Rumi bil hakikat Vücudu fani etmektir adı aşk YÜREĞİME ŞERHA Yüreğime şerha şerha yareler urdu bu aşk Garet etti gönlüm ilin yağmaya urdu bu aşk Şimdi hakim gönlümün iklimine aşktır benim Akla nefse tene cana hükmünü sürdü bu aşk Her sıfat kim nefsin ü aklın ruhun var idi Tartdı Seyfullah yürüdü kamusun kırdı bu aşk Bu gönül hücrelerini tahliye kıldı kamu Ademiyyet noktasından sildi süpürdü bu aşk Kendi varlığıyla külli varlığım mahv eyledi Dost gözüyle baktı ol Dost yüzünü gördü bu aşk Çün fena darında menlik Mansur'u berdar eyledi Dost eşiğinde "Enelhak" nevbetin urdu bu aşk Dün gün Eşrefoğlu Rumi derdin artar pes neden Zahmine hod Dost elinden merhem irgördü bu aşk CEFA VÜ Cefa vü renc ü ihnettir adı aşk Firak'ı derd-i firkattır adı aşk Verüp rahatları mihnetle alıp Dün ü gün ah u hasrettir adı aşk Bir oddur kim cana düşmüş yanadur Yürek oldu hararettir adı aşk Kararı yok bu aşkın bi karardır Ki dürlü dürlü halettir adı aşk Münezzehtir gehi iki cihandan Dükaliden ferağattir adı aşk Gönülde derd-i yar ancak hemindir Bu halktan kamu uzlettir adı aşk Bu aşkı kimse vasfetmez dil ile Gam u gussa vü hayrettir adı aşk Sıfattır ma'şuka bu aşk-ı aşık Ki aşk u maşuk bir zattır adı aşk Bu aşkı ol bilirkim aşık oldu Nice tevhid-i vahdettir adı aşk Sorarsan aşkı Eşrefoğlu Rumi Tamam Dost ile vuslattır adı aşk HER KİME Her kime kim şule bıraktı bu aşk Aleme düpdüz anı çaktı aşk Atlası çıkardı giydirdi palas Tahtlarından şahları yıktı bu aşk İki alemde gönül bağlamadı Her kimin kim gönlüne aktı bu aşk Yazılarda Mecnun'u hayran kodu Leyli'ye çün bir nazar kıldı bu aşk Hem de oldu bir nefes Mansur ile Boynuna urganını taktı bu aşk Harut'u Marut'u indirdi yere Zühreyi aldı göğe çıktı bu aşk Nicelere bağladı zünnarını Zühd harmanını oda yaktı bu aşk Eşrefoğlu Rumi aşka pek yapış Çün sana da geldi yolaktı bu aşk OL ZAMAN Ol zaman kim ben ol Dost'tan ayrı düştüm oldum ırak Hasret ü derd ü ah ile çok ağladım tuttum firak İstedim yedi iklimi ne Rum'u kodum ne Şam'ı Gezdim yürüdüm temamı başım açık yalın ayak Yer mi kodum istemedik adem mi kodum sormaduk Aç ve susuz halvetlede zari kılur idim yavlak Kimse halim bilmez idi derde derman kılmaz idi Derdim kime söyler isem der idi bana ahmak Derdim benim ol yar idi alem bana ağyar idi Gözüm yaşı revan olup akardı sanki bir ırmak Derdim bulam mı ben anı komuştum ortaya canı Her kim görür ise beni delidür der idi mutlak Ne uslu ne delü idim ne diri ne ölü idim Dost fikriyle dolu idim endişem Dost idi ancak Dost Dost deyu gider idim Dost kandedir sorar idim Dost haberin verenlere iderdim yüzümü toprak İsteyürek buldum eri gerçek ere sordum yari Didi yeter ettin zari Dost sendedir sen sana bak Yürü halvet eyle seni senden zerre koma seni Senden gidericek seni Dost sende edüben durak Tutdum ol erin sözünü çevirdim benden yüzümü İzledim kendi özümü benden bana göründü Hak Gördüm alem Dost'tan dolu geldi bana der ol ulu Var imdü sen şimden gerü sen ben defterin oda yak Yaktım oda defterleri terk ettim ol tertipleri Gördüm ki key hicap imiş aşıklara bu kara ak Geçtim bu akdan karadan ikiliği sürdüm aradan Birliğe yetdüm Dost ile birlikte okudum sebak Eşrefoğlu Rumi gibi bu yola gerçek isen Ta aşıklar arasında sana da dirler sadak Bilesin bu muammayı yermeyesin yoksul bayı Bir bakasın hass'a amma'a tutmayasın kimseye tak DOST YOLUNA Dost yoluna gidenlere eyidem nice gitmek gerek Kimin ile yoldsş olup kimleri terk etmek gerek Evvel mürşid elin tuta kalmaya dünya ahrete Hiç demeye halim nite bildiğin unutmak gerek Çeke bu yolun zahmetin rahat bile her mihnetin İki cihan saadetin cümle hiçe satmak gerek Nefsine zecr ide kati hiç anmaya akıbeti Dost'a bulmağa vuslatı dünü güne katmak gerek Meşgul ola riyazete bel bağlaya ibadete Müştak olan hazrete ne uzanıp yatmak gerek Şol kim geçe kendisinden ne canın ana ne hod ten Cansız gider Dost'a giden dahi diyem nitmek gerek Canlular varamaz yola canum diyen yolda kala Can terk edip Dost'u bula candan sefer etmek gerek Eşrefoğlu Rumi yarfı sevenlerin budur karı Ol dost için ağuları sükker gibi yutmak gerek BEN DOST Ben Dost hevasına düştüm Özge heva neme gerek Başımda Dost sevdası var Dahi sevda neme gerek Ey zahid-i dünya perest Var zühdünü arz eyleme Ben aşık-ı şurideyem Zerk u riya neme gerek Ben Dost yolunda nakdümü Hep oynayıp öldürmüşem Çün gitti külli varlığım Havf u reca neme gerek Ben laubali giderim İki cihanı niderim Meylim yok sekiz uçmağ'a Pes masiva neme gerek Ben uykumu fikretmezem Düş görüp tabir etmezem Ben gelmezem ben gitmezem Beka fena neme gerek Ben mest-i ezel gelmişem Ben ta ebed mest giderim Hiç ayılmaz esrüklüğüm Zühd ü takva neme gerek Ben Dost ile peymanımı Elest'den ön berkitmişem Ben Dost'u ıyan görmüşem Hayal u rüya neme gerek Gerçi suretde insanım Ben sultan-ı ins ü canım Ben fariğ-i dü cihanım İşbu gavga neme gerek Ben Eşrefoğlu Rumi'yem Ben bakiyem ben kadimem Ben ol mür-i lahutiyem Arz u sema neme gerek GER KADİMİ Ger kadimi Dost gerekse ol kadimi iste bul Andan özgesinden arın var anın derdiyle dol Andan ayrı hep fenadır baki oldur layezel Dün üzgün sen hizmet eyle var ana gerçek kul ol Kim ana gerçek kul olsa ta ebed azad olur Hiç zeval ermez ana çün Dost anı kıldı kabul Dünyanın lezzetine aldanma kim tizcek geçer Heşt behişt'ten fariğ ol kim bulasım Hazret'e yol Var götür külli hevesten gönlünü ey yol eri Varlığın yokluğa değşür ölümünden öndin öl Ölümünden öndin ölendir bugün Dost'u gören Bu sözüm hakdır inan öyle buyurdu Resul Bundan içeru dahi sözüm var diyem anlar isen Var seni külli yitir ta sen gidesin kala ol Andan anın gözi ile bak her neye bakar isen Hak görüne sana külli fevk u taht u sağ u sol Eşrefoğlu Rumi'nin tut pendini talip isen Hak nuru ta gönlüne senin dahi ide nüzul BU DÜNYAYA Bu dünyaya verme gönül Dünya sana kalır değil Dünya seven dost katına Yüz akıyla varur değil Bu dünyanın mahabbeti Şol ağulu bal gibidir Ağusun bilen ol bala Parmağını banar değil Bu dünyanın zehri katı Cana erer mazarratı Zehrini bilmeyen bunun Kenduyü sakınur değil Bu dünyayı derip yığma Ahır koyup gitsen gerek Koyup gideceğin sanan Dünyayı devşürür değil Aşıkların gönlü kuşu Düşmez dünya tuzağına Gerçek eren bu dünyayı Hiç muhale alur değil Ol Hak habibi Mustafa Bu dünyaya cife dedi Ol kim ussu olan kişi Cifeye aldanur değil Pes yine mahrem olmağa Şaha bir şahbaz gerek Yoksa değme kuş avlayan Ulu şaha varur değil Eşrefoğlu Rumi sen de Eğer şaha mahrem isen Himmetin gözüne kevneyn Zerre denlu gelür değil GEL BU AŞKIN Gel bu aşkın şerbetinden bir kadeh nuş eylegil Gel bu aşk ile başını ta ebed hoş eylegil Gel beru gel aşk elinde dolu peymane getür Gel bu mecliste bu gün sen canı sarhoş eylegil Gel bu aşıklar önünde yere sal namusunu Gel bu zühdü aşka değiş aklı medhuş eylegil Gel bu aşk pazarına gir yoğa sat hep varını Gel beru külli hevesden gönlünü hoş eylegil Gel bikülli masivadan yüz çevir yum gözünü Gel bugün can gözün aç Dost yüzüne duş eylegil Gel bu aşk ile bugün katreni deryaya ilet Gel beru derya ile derya olup cuş eylegil Gel bu aşk deryasının dermek dilersen dürlerin Gel bu Eşrefoğlu Rumi sözlerin guş eylegil CANLAR CANIN Canlar canın ister isen bu cism u candan fariğ ol Gerçek Hakk'a aşık isen iki cihandan fariğ ol Bu meydana girdin ise nefsin boynun urdun ise Kibr u kini sürdün ise dost u düşmandan fariğ ol Aşk şerbetin içtin ise can gözünü açtın ise Dost ile buluştun ise assı ziyandan fariğ ol Gafletten ayıldın ise kendözüne geldin ise Fesad işetn döndün ise tertip düzenden fariğ ol Ölmezden evvel öldün ise ger sen sni bildin ise Yola boyun verdin ise bu ad u sandan fariğ ol Mürşid elin tuttun ise dünyayı terk ettin ise Hak sözün işittin ise veren elinden fariğ ol Eşrefoğlu rumi sen de eğer gerçeklerden isen Fariğ ol bu cümlesinden kevn ü mekandan fariğ ol KARARI KALMADI Kararı kalmadı canın Nidem pes azm-i yar idem Yıkam bünyadını nefsin Dağıtam tar u mar idem Düşem derdine ol yarin Uram terkine ağyarın Visaline bu hicranın Ola bin can isar idem Tasarrufdan elim çekem Varam bir kuşede çökem Dün ü gün gözyaşı dökem İşim ah ile zar idem Bana aşk oldu çün hadi Gönülde urdu bünyadı Koyam bu ehl ü evladı Beni aşka uyar idem Nice gurbet nice firkat Nice bu halk ile ülfet Bulamadım beni halvet Ki bu derde timar idem Uram aşk odunu cana Nite ki yane pervane Olam şöyle ki divane Melamet ihtiyar idem Belasın nuş idem aşkın Sadasın guş idem Dost'un İrem şahin varam Şahın Cemalini şikar idem Teallük katidem benden Geçem bu can ile tenden Tevelli çün gele andan Benim nem var ki var idem Var Eşrefoğlu Rumi var Öligör ölmeden zinhar Bu derde bu olr timar Ki daim derd-i yar idem YÜZÜNÜ GÖRELİ Yüzünü göreli hayran olmuşam Bilmezem ben ben mi ya sen olmuşam Düşmüşem aşk bahrine gavvas olup Bahr içinde gevhere kan olmuşam Zahirde gerçi fakirem natüvan Batında kevneyne Sultan olmuşam Kaf ber kaf hakimem hükmeylerem Mühr elimdedir Süleyman olmuşam Gulgulemle yerler gökler doludur Ben hemin dillerde destan olmuşam Mümine ikrarı sıdk ile safa Münkire inkar u tuğyan olmuşam Eydün ol dertlilere gelsün beri Kim bugün her derde derman olmuşam Sırrımı bilmez benim ins ü melek Sırr içinde kim ne pinhan olmuşam Gerç kim ben Eşrefoğlu Rumi'yem Cümlenin isteği ben olmuşam BUGÜN İŞBU YOLA Bugün işbu yola merdane geldim Visali şem'ine pervane geldim Elime aşk çevkanını aldım Top edip başımı meydane geldim Ezel nuş etmişem aşkın şarabın Ebed ayılmazam mestane geldim Susamış canları kandırmak için Elimde dop dolu peymane geldim Kayırmazam hezaran müddeiden Anın aşkıyla çin bigane geldim Namusum şişesini taşa çaldım Niderim arı çün divane geldim Ol meclis mestiyem hem sakisiyem Sürerim devrimi devrane geldim Seladur dertli gönüller seladur Tabib ü haceyem dermane geldim Ben ol şahine www.biyografi.net (Binlerce Biyografi)