Seyrani . ( 1800)- (1866) halk ozanı, şair Aşık Seyrani 1800 yılında Kayseri'nin Develi ilçesinde (Everek) doğdu. Develi ilçesi imamı Cafer Ağa’nın oğludur. Öğrenimine memleketinde başladı, İstanbul'da tamamladı. Sultan Abdülmecit döneminde İstanbul'da 7 yıl kaldı. Aşık kahvelerinde, konaklarda ve hatta sarayda çalıp söyledi. Tasavvufa ilgi duydu. Hicivleri yüzünden İstanbul'dan kaçmak zorunda kaldı. Bir süre Halep'te bulundu. Memleketine döndü. Hayatının son zamanları yokluk ve sefalet içinde geçti. Aşık ve divan tarzı şiirler yazdı. Yönetimin aksayan yönlerini hicvetti. Beşeri duyguları sağlam bir dil ve içten bir anlatımla şiirleştirdi. 1866 yılında vefat etti. ŞİİRLERİ Kara Yüzlüyüm Gönül senden geçer yardan geçemez Bağlanmış ikrara kavi özlüyüm Her sözüm dinleyen özüm seçemez Sırat köprüsünden ince sözlüyüm Benim sözüm çürük değil sağ gibi Çürük sözler erir akar yağ gibi Üzerinden kervan geçer dağ gibi Yokuşluyum sanma beni düzlüyüm Yolcu ateş yakmak ile yol almaz Erenlerin dokunduğu çul yanmaz Cehennemde günah yanar kul yanmaz Ben günahtan sürmelenmiş gözlüyüm Seyrani aradım onu her yerde Aşk-ı hakikatla düştüm bu derde Tuttum günahımdan yüzüme perde Rabbim divanında kara yüzlüyüm Ne Bilsin Ateş vapurunu icat eyleyen Yelken açıp yel kadrini ne bilsin Süleyman dır kuş dilini söyleyen Her Süleyman dil kadrini ne bilsin Hayvanlarda bir kaç çeşit fıkralar Kimi düzen aşar kimi yorgalar Gübreliğe inip kokan kargalar Has bahçede gül kadrini ne bilsin Seyrani babanın beli büküldü Ağzının içinde dili döküldü Davud nebi haddesinden çekildi Saz çalmayan tel kadrini ne bilsin www.biyografi.net (Binlerce Biyografi)