Muhammed Said Faruki mutasavvıf Muhammed Said-i Faruki İmamı Rabbani'nin İkinci Oğlu 596 yılında Serhend’de doğdu. Hindistan’da yetişen evliyanın büyüklerinden. İmamı Rabbani'nin ikinci oğludur. Önce babasından sonra ağabeyi Muhammed Sadık’tan ve Molla Tahir-i Lahori’den ilim tahsil etti. Genç yaşta tahsilini tamamladı. Fen ve din ilimlerinde mütehassıs oldu. Birçok kıymetli kitaba açıklamalar yazdı. Din ve fen ilimlerinde yetişip talebe yetiştirmek için babasından icazet (diploma) aldı. Talebe yetiştirmekle meşgul oldu. İmamı Rabbani fıkıhla ilgili bir meseleyi araştırmak isteyince, Muhammed Said’e sorar, verdiği doğru cevaplardan çok memnun olurdu. Hadis, fıkıh ve tasavvuf ilminde yüksek derece sahibiydi. 1660 senesinde vefat etti. ESERLERİ: 1. Mişkat-ül-Mesabih Haşiyesi: Hanefi mezhebi imamlarının delil olarak kullandıkları sahih hadisleri açık delillerle en kıymetli kitaplardan alıp bu kitaba yazmıştır. 2. Mektubat-ı Saidiyye: İçerisinde yüz mektup bulunan bu eser, bir cilttir. 3. Namazda otururken parmak kaldırmamak gerektiğini anlatan, Hanefi mezhebine göre bir risale. Bu eserinde parmak kaldırmamanın daha iyi olduğunu ispat etmiştir. www.biyografi.net (Binlerce Biyografi)